Studirao je književnost i istoriju u Zagrebu, Beču, Krakovu i Gracu i
doktorirao istoriju u Gracu 1924. godine delom “Razvoj duhovnog života u
Bosni pod uticajem turske vladavine”. U Prvom svetskom ratu hapšen je i
interniran, a između dva svetska rata bio je ambasador Jugoslavije u
Berlinu. U mladosti je pisao pesme (“Nemiri”, “Lirika”). Pripovedač
snažne imaginacije i izuzetan poznavalac Bosne, njenih ljudi i suštine
dominantnih religija, odlikovao se vanrednom čistotom jezika i brušenim
stilom, prefinjenim psihološkim analizama, dubokim poniranjem u probleme
egzistencije i umećem da magijom reči dočara ljudsku i društvenu
panoramu minulih vekova. Koristeći narodna predanja, legende, istorijsku
faktografiju, bogatstvo mašte i osećanja sveta, podigao je monumentalnu
književnu građevinu. Dela: romani “Na Drini ćuprija”, “Travnička
hornika”, “Gospođica”, “Prokleta avlija”, “Omer-paša Latas” (nedovršen),
zbirke pripovedaka “Nemirna godina”, “Žeđ”, “Jelena, žena koje nema”,
“Znakovi”, “Deca”, “Kuća na osami”, putopisi i skice “Staze, lica,
predeli”, meditativna proza “Znakovi pored puta”, “Ex ponto”, “Eseji,
kritike, članci I i II”, “Sveske”.