Pravo glasa za žene bilo je potvrđeno još 1941. godine u dokumentima Vrhovnog štaba Narodnooslobodilačkih partizanskih odreda Jugoslavije, koji je u tom periodu imao vlast na teritorijima oslobođenim od nacističke okupacije.
To pravo je prvi put iskorišteno nakon Drugog svjetskog rata, na izborima za Ustavotvornu skupštinu u studenom 1945. Tada su za Ustavotvornu skupštinu glasali svi muškarci i žene u zemlji s navršenih 18 godina života.
Nakon ovih izbora, prvih na kojima su Jugoslavenke imale pravo glasa, 29. studenog 1945. godine je ukinuta monarhija i proglašena Federativna Narodna Republika Jugoslavija.
Iste godine su se za pravo glasa izborile i žene u Francuskoj i Italiji, a tek kasnijih godina u Belgiji, Albaniji, Grčkoj, Švajcarskoj.
Ipak, situacija im nije bila laka iako su zvanično imale pravo glasa – većinski dio stanovništva koji živi na selu bio je nepismen.
Tek uoči Drugog svjetskog rata žene na ovim prostorima počele su da se aktivno uključuju u politička zbivanja, godine 1942. osnovale su Prvu zemaljsku konferenciju žena, a 1946. prvi put je u Parlament od 170 poslanika izabrano šest žena.