Rukometni klub Borac iz Banjaluke predstavlja jedan od najslavnijih sportskih kolektiva u istoriji rukometa na prostoru bivše Jugoslavije i Bosne i Hercegovine. Osnovan 1950. godine, klub je kroz decenije izrastao u simbol rukometne moći i ponosa grada na Vrbasu, ali i cijele BiH, pa i šire.
Vrhunac bogate istorije ovog kluba desio se 11. aprila 1976. godine, kada je Borac postao šampion Evrope, osvojivši prestižni Kup evropskih šampiona (današnja EHF Liga šampiona). U spektakularnom finalu, održanom pred više od 5.000 gledalaca u dvorani “Borik”, Banjalučani su savladali danski Fredericija HK rezultatom 17:15. Taj trijumf označio je krunu generacije koju su predvodili rukometni velikani poput Nebojše Popovića, Abasa Arslanagića, Zdravka Miljak i drugih, pod vodstvom trenera Zvonimira Serdarušića.
Period sedamdesetih godina prošlog vijeka bio je zlatna era banjalučkog Borca. Klub je tada osvojio sedam titula prvaka Jugoslavije (1959, 1960, 1973, 1974, 1975, 1976, 1981) i deset puta podizao trofej Kupa Jugoslavije, dominirajući na tada jednoj od najjačih rukometnih scena svijeta.
Još jedan međunarodni trofej stigao je 1991. godine kada je Borac osvojio IHF Kup (danas poznat kao EHF Evropska liga), savladavši moskovski CSKA u finalu.
Danas, iako klub funkcioniše u znatno skromnijim uslovima, uspomene na slavne dane iz prošlosti i dalje žive među generacijama navijača. Rukometni klub Borac ostaje najtrofejniji klub u istoriji bosanskohercegovačkog rukometa, a titula šampiona Evrope iz 1976. svijetli kao jedan od najsjajnijih bisera u sportskoj istoriji regije.