Banjalučke ulice ovih dana podsjećaju na improvizovane deponije. Kontejneri su puni do vrha, otpad se širi po trotoarima, a građani negoduju jer se smeće ne odvozi na vrijeme.
U nekim dijelovima grada kese sa otpadom naslagane su jedna na drugu, dok ih vjetar razvlači po ulicama. Scene koje bi trebalo da budu izuzetak, postale su pravilo.
Šta kažu građani?
Stanovnici kažu da su navikli na povremena kašnjenja, ali ovakvu situaciju ne pamte.
“Već treći dan niko nije pokupio smeće. Ne možemo ni prići kontejnerima koliko su puni. Psi i mačke razvlače kese, a miris je nepodnošljiv”, kaže jedna stanovnica Borika.
Drugi dodaju da se pojedine ulice redovno preskaču prilikom odvoza, dok se u centru situacija donekle drži pod kontrolom.
Gdje je zapelo?
Iako iz Gradske uprave tvrde da se sprovode akcije čišćenja, stanje na terenu govori drugačije. Kamioni za odvoz otpada ili kasne ili ne dolaze uopšte. Građani postavljaju pitanje – da li je problem u organizaciji ili u nedostatku resursa?
Odgovor nije jednostavan, jer se problemi gomilaju na više nivoa.
Jedan od glavnih uzroka je taj što su radnici regionalne deponije u Ramićima kod Banjaluke stupili u štrajk 19. marta.
Zbog nesuglasica između preduzeća “Dep-ot” i privatnog komunalnog preduzeća “Čistoća”, radno vrijeme deponije skraćeno je na samo šest sati dnevno, umjesto dosadašnjih 24 sata. Ovo je izazvalo gomilanje otpada u kamionima koji čekaju na istovar, dok su gradski kontejneri ostali prepuni.
Radnici deponije pokrenuli su štrajk kako bi izvršili pritisak na Gradsku upravu da riješi dugotrajan problem između Javnog preduzeća ‘Dep-ot’, koje upravlja deponijom, i privatnog komunalnog preduzeća ‘Čistoća’ iz Banjaluke, zaduženog za odvoz otpada.
Dodatno, gotovo 30 hektara zemljišta na kojem se nalazi regionalno odlagalište smeća nedavno je, na osnovu sudske presude, prešlo u vlasništvo banjalučke “Čistoće”. Ovo zemljište je postalo predmet spora jer se komunalno preduzeće “Čistoća” nalazi u većinskom vlasništvu Mladena Milanovića Kaje, kontroverznog biznismena koji je izazvao zabrinutost zbog uticaja privatnog kapitala na javne usluge.
Dok jedni krive gradsku vlast za loše upravljanje, drugi ukazuju na dugogodišnje nagomilavanje problema i nedostatak dugoročnog rješenja. U međuvremenu, građani su ti koji ispaštaju – primorani da prolaze pored prepunih kontejnera, trpe neprijatne mirise i strepe od mogućih zdravstvenih rizika.