Na jednom od dva velika italijanska ostrva, Sardiniji, mnoga sela i manja naseljena mjesta nude kuće za jedan evro, i daju novac za osnivanje porodica i pokretanje firmi, ali uprkos tome nezaustavljivo idu ka potpunom demografskom kolapsu.
Na Sardiniji danas živi nešto više od 1,5 miliona stanovnika, što je brojka koja se decenijama unazad konstantno smanjuje. Osim što se smanjuje broj stanovnika, veliki broj sela i manjih naseljenih mjesta je danas pred izumiranjem, jer se mladi ljudi sele u velike gradove poput Kaljarija.
Najveći problem za Sardiniju je natalitet, odnosno činjenica da je na ovom ostrvu zabilježena najniža stopa nataliteta u Italiji, koja iznosi 0,91 dijete po ženi. Da bi se broj stanovnika održao stabilnim, žene bi u prosjeku trebalo da imaju 2,1 dijete.
U jednom od sela na Sardiniji, Baradiliju, posljednje dijete je rođeno prije 10 godina, a tamo živi 76 stanovnika. Rizik da mjesta poput Baradilija postanu gradovi duhova podstakao je ostrvo da pokuša da privuče nove stanovnike.
Par koji se preseli u selo na Sardiniji sa manje od 3.000 stanovnika može dobiti do 15.000 evra za kupovinu ili renoviranje kuće, do 20.000 eura za pokretanje biznisa koji otvara lokalna radna mjesta, kao i mjesečnu subvenciju od 600 eura za prvo dijete i 400 eura za svako naredno dijete, sve dok ne napune pet godina.
Ovi podsticaji dio su paketa protiv depopulacije koji je uvela regija. Dodatno, tu su i lokalne hitne mjere, poput ponude opštine Ololaji koja novim stanovnicima nudi kuće za 1 euro. Ipak, to nije donijelo očekivane rezultate, a sela na Sardiniji, poput Baradilija, i dalje imaju ozbiljne probleme, piše Politiko.
Prije više od 30 godina, selo je zatvorilo svoju jednosobnu osnovnu školu, u kojoj su lokalna djeca, uzrasta od 6 do 10 godina, učila zajedno.
Baradili i okolna sela odlučili su se za rotirajući školski sistem, u kojem djeca tokom godine pohađaju nastavu u tri različita sela. Besplatan autobus ih svakog jutra preuzima.
Još jedno sardinsko selo, Ololaji, “proslavilo” se širom svijeta nudeći kuće za 1 euro. Od tada je prošlo devet godina, a od 100.000 ljudi koliko se prijavilo, samo je nekoliko dobilo objekat u ovom selu.
Ovaj program funkcioniše kao posrednik između vlasnika starih kuća, često podijeljenih između različitih porodica nasljednika, i onih koji ih žele dobiti za malo novca. Kao rezultat toga, samo je mali broj stranih porodica uspio da kupi kuću za 1 euro.
U međuvremenu, selo i dalje gubi stanovnike, smanjujući se sa 1.300 kada je ponuda počela na sadašnjih 1.150.
Studije su pokazale da same kuće od jednog evra nisu dovoljne, baš kao što ni podsticaji za rađanje djece nisu dovoljni da bi se preokrenuli efekti demografskog kolapsa.
Takođe je pokazano da se novi vlasnici ponekad odluče da preprodaju nekretninu od jednog evra po istoj cijeni po kojoj su je kupili, jer ne mogu da priušte troškove renoviranja koji su veći od očekivanih ili nisu zadovoljni svojim izborom.