Ko su vlasnici privatnih letjelica, nemoguće je saznati, ali se zna
da je većina u vlasništvu bh. aeroklubova, institucija Bosne i
Hercegovine, te preduzeća.
Evidentno je da je u porastu broj osoba koje sebi mogu priuštiti letjelicu.
Modeli aviona koji su u privatnom vlasništvu su različiti. Najviše je aviona cessna.
“Skandalozno u najmanju ruku s obzirom na cjelokupnu situaciju u
kojoj se društvo nalazi, ali ljudi imaju novac i mogu sebi kupiti avion”, kaže Sarajlija Mirsad.
“Ljudi zaradili, šta ćeš im. Ja sebi ne bih nikada mogao kupiti avion jer mi nisu tolika primanja”, objašnjava Enes, stanovnik Sarajeva.
Iako se na pomisao da neko ima avion stiče utisak da je riječ o
stotinama hiljada ili milionima eura potrošeno, u većini slučajeva je
riječ o manjim letjelicama, s tek nekoliko sjedišta, kojima se cijena
kreće od 30.000 eura.
Sportski pilot Aerokluba “Izet Kurtalić” iz Visokog Armin Nesiren kaže da neki voze skuplje automobile.
“Privatni avioni koji se kupuju su avioni koji koštaju kao malo skuplje auto. Nisu to nikakve skupe letjelice”, objašnjava Nesiren.
Put do vlasništva nad avionom jednostavan je za one koji imaju novca.
Potrebno je otići van zemlje, a moguće je i avion kupiti putem
interneta.
Procedura, dakle, nije složena, ali svaka medalja ima dvije strane.
Pored letjelice, mora se platiti obuka, odnosno dozvola za letenje.
“Najjeftinije varijante su da jedan sat letenja košta od 100 do
150 eura. Kandidat mora da odleti 45 sati, pa izračunajte koliko je to
na kraju”, kaže Armin Nesiren.
Pored fizičkih lica, neka privatna preduzeća, ali i institucije u BiH, imaju svoje avione.
Letjelice, kako je navedeno u registru Direkcije za civilno
vazduhoplovstvo BiH, posjeduju i “BH Airlines”, Vlada Republike Srpske,
“Sky Srpska”, Ministarstvo unutrašnjih poslova FBiH, te preduzeće “Avaz
d.o.o.”.
“Imamo i jednu mrežu firmi koje su usko vezane uz vladajuće
političke partije u zemlji, koje su i kroz javne nabavke, ali i druge
načine zgrnule pravo bogatstvo. Stoga ne čudi da u zemlji u kakvoj
živimo imamo veliki broj aviona, jahti i drugih nekretnina”, smatra novinar Centra za istraživačko novinarstvo (CIN) Ermin Zatega.
Za private avione, osobe iz BiH izdvojile su vlastiti novac, međutim
avioni državnih institucija plaćeni su budžetskim novcem, a nerijetko
služe za privatna putovanja zvaničnika.
Najočitiji primjer zloupotrebe stiže od predsjednika i premijerke
Republike Srpske, koji su ovog ljeta putovali avionom cessna, plaćenim
skoro pet miliona dolara, koji je u vlasništvu Vlade RS-a.
Putovano je širom Evrope. Cessna je tako iz Banjaluke letjela na
najblistaviji biser Jonskog arhipelaga i jedno od najposjećenijih grčkih
ostrva – Krf u Grčku, zatim u Atinu, Tivat, Dubrovnik, Beograd,
Ljubljanu, Beč.
“Korištenje javnih sredstava, bez obzira da li je riječ o avionu,
vozilima ili budžetskim sredstvima, u private svrhe je krivično djelo.
Nažalost, živimo u zemlji u kojoj je pravosuđe ekstremno nefunkcionalno.
Imamo jedan krug ljudi koji de facto imaju imunitet od krivičnog
gonjenja”, objašnjava Ermin Zatega.
Prema informacijama na internetu, avion cessna 172 s četiri sjedišta u
Sjedinjenim Državama košta oko 200.000 dolara. Polovni avioni su,
naravno, jeftiniji i njihova cijena zavisi od starosti i opreme.
Ponuda je prilično velika i cijene se kreću od desetak hiljada eura pa naviše.
Obuka u privatnim avio-školama u Bosni i Hercegovini kreće se od
2.000 do 5.000 eura, a godišnje održavanje aviona košta minimalno 2.500
eura.