Takođe, dosta dječaka bi na ovaj način mogao biti “izgubljen” i uništen, prvenstveno psihički, za dalji život. Tako onesposobljeni, oni bi u jednom trenutku postali poremećeni i protjerani iz ove ekstremističke organizacije.
Eksperti za ljudska i dečija prava smatraju da je ovaj agresivan i sistematski pristup previše za djecu tog uzrasta. Djeca tada nisu ni svjesna u šta se upuštaju, a džihadisti uspijevaju da ih namame uz pomoć slatkiša, igračaka i snimaka na kojima su pogubljenja.
Kada su već regrutovani, Islamska država im pokazuje kako da barataju sa pištoljem, tjeraju ih da idu na vojne vježbe i ubijaju ljude bez imalo sažaljenja. Tako obučeni putuju u Irak i Siriju kako bi se pridružili terorističkoj organizaciji koja je duboko ukorijenjena u to tle.
Oni sve češće koriste mlade momke za svoja jeziva pogubljenja, pa su djeca, ne starija od 12 godina, prisiljena da pucaju na protivničke trupe iz svoje neposredne blizine. Takođe, oni često dobijaju “zadatke” da nekome odsijeku glavu nožem.
Humanitarna udruženja iz Sirije tvrde da je dokumentovano minimum 1.100 dječaka mlađih od 16 godina u takvim kampovima. Najmanje 52 je ubijeno, uključujući i osam bombaša samoubica.