Korejsko američki filozof Jaegwon Kim je stekao svoj doktorat iz filozofije na Univerzitetu Prinston (Princeton) 1962. godine i nosilac je titule profesora Emeritusa na Univerzitetu Brown. Njegovo istraživanje je fokusirano na filozofiju uma, epistemologiju i metafiziku. Kim je poznat po odbacivanju kartezijanske metafizike, mada se zalagao za neku vrstu dualizma, jer je bio i za i protiv fizikalizma i ne-fizikalističkog procjenjivanja mentalnih stanja. Trenutni dualizam Kima više je na strani fizikalizma. On tvrdi da dok se neka mentalna stanja (namjerna mentalna stanja, kao što su uvjerenja i želje) mogu svesti na fizičke izvore u mozgu, druga mentalna stanja (fenomenalna mentalna stanja, kao što su senzacije) ne mogu se redukovati na fizičke izvore, a oni su epifenomenalni.
Kim je autor je nekolicine široko citiranih članaka i četiri knjige: Nadzor i um (Supervenience and Mind); Filozofija uma (Philosophy of Mind); Um u fizičkom svetu (Mind in a Physical World); i Fizikalizam, ili nešto u blizini (Physicalism, or Something Near Enough).
Aktuelni rad Kima se odnosi na fizikalizam, redukciju i redukcionizam, mentalnu uzročnost i argument isključenja, argument za tumačenje tipa fizikalizma, samospoznaju i agenciju, subjektivnost i normativnost, tačnost stanovišta u objašnjenju i razumijevanju akcija i zakona i objašnjenja u posebnim naukama.
Kim je proveo mnogo godina radeći na problemu um-tijelo i srodnim problemom mentalne uzročnosti. On je kritički ispitao koncept nadgledanja, ideju da nastala svojstva ili zakoni na višem nivou hijerarhije mogu dati neku uzrokovano uzročnu kontrolu nad svojstvima ili zakonima nižih nivoa. Kim prihvata i promoviše ideju fizikalizma, što za njega znači da se svijet sastoji isključivo od materijalnih čestica koje podliježu poznatim fizičkim zakonima. Kimov “fizikalizam” je ispravniji čisti “materijalizam”.
Za mnoge mislioce, ovaj fizicizam ili materijalizam podrazumijeva redukcionizam, ideju da se svemirski fenomeni mogu redukovati za fiziku. Zaista, danas se hemija uglavnom svodi na fiziku, iako svojstva čak i jednostavne molekule kao što je voda obično nisu predvidive od svojstava komponenti atoma vodonika i kiseonika (kao što je prvi istakao Džon Stjuart Mil).
Kao i mnogi filozofi, pa čak i mnogi naučnici koji nisu fizičari, Kim prihvata pretkvantovnu fizičku ideju da svi “događaji” na svijetu formiraju “uzročni lanac”. On to naziva uzročnim zatvaranjem svijeta. Za uzročno zatvaranje fizičkog svijeta, Kim kaže da su ne-fizički (pomoću kojih razumijemo nematerijalno) mentalni događaji suvišni i moraju biti isključeni iz našeg svijeta.
Ovo čisto materijalno gledište fizičkog svijeta zanemaruje ulogu energije, posebno indeterminističku interakciju zračenja s materijom. Ali što je najvažnije, Kimov pogled ignoriše informacije, koje nisu ni materija ni energija. Informacije su moderni duh, um, duša. Pošto je Kimov fizički svijet “kauzalno zatvoren”, pita on,-“koje su opcije tamo, ako odvojimo fizikalističku sliku?“ Napuštanje fizikalizma jeste napuštanje ontološkog fizikalizma, stav da dijelovi materija i njihovi agregati u svemirskom vremenu iscrpljuju sadržaj svijeta. To znači kada bi neko prihvatio ontologiju koja postavlja entitete umjesto materijalnih supstanci – to bi bili, nematerijalni umovi ili duše, izvan fizičkog prostora, sa nematerijalnim, nefizičkim svojstvima.