Kako je i najavljeno privremene vlasti u Prištini, užurbano provode sve pripreme za formiranje vojske Kosova, i transformacije iz Bezbjednosnih snaga Kosova kako im je sad službeni naziv.
Realni potencijal ove oružane sile u regionu zapadnog Balkana je velik u odnosu na ostale zemlje, jer od kraja rata 1999.godine tzv. OVK-a nije zapravo nikada rasformirana, nego je prošla kroz par faza transformacije, prilagođavajući se vremenu i političkim prilikama u regionu kao i geopolitičkoj poziciji, od početnog zaštitnog korpusa Kosova. Nedostatak teške tehnike, je nadomješten pješadijskim i prilično obučenim specijalnim snagama uz svu prateću logistiku, čemu je od početka pridonio NATO koji je faktički po svim svojim standardima i obučio ovu formaciju koja ima sposobnost brzog djelovanja po dubini suparnikove teritorije izvodeći niz diverzantskih i terorističkih akcija.
Po zvaničnim podacima UN-a na teritoriji Kosova je oko pola miliona cijevi u vlasništvu fizičkih lica, koje su zaostavština iz ratnog perioda, koje uz desetine hiljada veterana koji se mogu mobilisati u izuzetno kratkom roku (72 časa) i profesionalno obučene vojnike postaju ozbiljan regionalni izazov sa mogućnosti ozbiljnog ugrožavanja teritorija koje se mogu lako naći na udaru. Dodatan element je da se kompletan komandni kadar obučava zajedno sa regularnim snagama Albanije, što znači da nedostatak komandnog ljudstva će se u oružanom sukobu nadopunjavati, te predstavlja integracioni sistem svih oružanih potencijala.
Tako da ako posmatramo sliku sa svim aspektima zapravo Kosovo već posjeduje vojsku, jer dok se rukovodstva Srbije i ostalih regionalnih država bave formom zapravo propuštaju suštinu i sadržaj, i samo pokušavaju na političkom polju umanjiti štetu koji sam naziv može imati na njihove rejtinge.
Izjave kosovskih zvaničnika da NATO saopštenja i ostalih zapadnih zemalja u ovom pitanju predstavljaju vanjsko uplitanje u unutrašnje stvari jedne “suverene” države po pitanju formiranja vojske, predstavljaju novinu u vanjskoj politici. Težinu ovih izjava nadopunjuje i podrška makedonskim albancima da svim sredstvima se zalažu za svoj puni položaj u Makedoniji, te da je sa teritorije Kosova i pokušan teroristički napad na Kumanovo 2015. godine.
Smjelost ovih nastupa bez odobrenja Bijele kuće i ostalih zapadnih sponzora, pokazuje da ovaj prostor nije više u užem fokusu vodećih zemalja, te da Kosovo sve više otvoreno podržava stvaranje jedinstvene albanske države, zapravo odražava zvanični stav Tirane koji je prikriven kroz pomoć Prištini i njenom rukovodstvu u toj namjeri. Uz ekonomski rast od 3,3% na godišnjem nivou, i bogatu dijasporu, teritorijalne aspiracije Albanije će takođe rasti, pri čemu se računa da mogu potencijalno mobilisati oko 1.600.000 vojnika, što prevazilazi sve ljudske kapacitete okolnih zemalja pojedinačno, uz prilično moderne sisteme naoružanja NATO standarda.
Iz svega navedenog, jasno je za zaključiti da Vojska Kosova ima produženo djelovanje iz matične države, te da će regionalna stabilnost uveliko zavisiti od rješavanja ovog pitanja u punom smislu, ne samo promjene naziva.