Poslije 34 godine od ujedinjenja Njemačka je danas duboko podijeljena, ne samo na istočni i zapadni dio, već i na zasebne regione
“Na Dan njemačkog jedinstva sasvim je jasno da od jedinstva nema ništa. Njemačka je danas podijeljena ne samo na istočni i zapadni deo, već i na zasebne regione koji se međusobno ne podnose”, piše njemački “Špigl” u osvrtu povodom praznika koji se ovih dana obilježava u Njemačkoj.
Navode da je očigledno da se Njemačka cijepa na Istok i Zapad, a 34 godine nakon ponovnog ujedinjenja, Keln, Saksonija i Bavarska se takođe okreću sebi.
“Trideset četiri godine poslije ponovnog ujedinjenja, mora se shvatiti da su Istok i Zapad udaljeniji nego ikada ranije. Željeno jedinstvo sada se javlja samo u svečanim govorima. U protekle 34 godine, dvije Njemačke su se na neko vrijeme zbližile, ali su se u posljednje vrijeme ponovo udaljile. Nedostatak osjećaja jedinstva može se vidjeti i u brojkama: prema nedavno objavljenoj studiji German Monitora, samo trećina njemačke populacije izražava stabilno osnovno povjerenje u druge ljude. Samo četvrtina njemačkih građana vjeruje da je ljudima stalo do toga šta se dešava drugima. Tek svaki osmi ispitanik pozitivno ocjenjuje socijalnu koheziju. Autori studije pišu da je na Istoku osjećaj jedinstva konstantno nizak”, piše “Špigl”.
Pitaju da li je distanciranje počelo u periodu 2014–2015. godine kada je mnogo izbjeglica stiglo u zemlju? Ili još ranije tokom ekonomske krize 2008-2009 godine kada je odjednom bilo novca za banke, iako nije bilo dovoljno novca za škole, mostove i stambene jedinice?
Ili je to možda rezultat brojnih kriza, pandemija, sukoba i opšteg osjećaja frustracije.
“Nema više Angele Merkel, koja bi u svojoj ličnosti mogla simbolično da ujedini zemlju. Istok i Zapad djeluju izgubljeno, kao da su uvučeni u unutrašnji monolog. Dva dijela zemlje se međusobno ne obraćaju i ne pokazuju interesovanje za dijalog. Razmjena mišljenja se često više ne doživljava kao plodonosna. Ponekad je to jednostavno nemoguće, jer ljudi žive u tako različitim svjetovima da više ne mogu da se slože. Kao bračni par koji poslije duge razdvojenosti više ne može da živi zajedno. Sada za razliku od prošlosti nema ni nade da je sve ovo dio procesa međusobnog zbližavanja. Čuješ da neko iz Kelna, kome se preporučuje da posjeti Brandenburg, odgovara: Neću da idem u ove krajeve „Alternative za Njemačku“! A žena iz Brandenburga odgovara: „Ne moraju da dolaze, ne zanima me šta misle u Kelnu“. U stvari, ona je Berlinka koja ima malu kuću u Brandenburgu i prijeti da će se preseliti ako „Alternativa za Nemačku“ postane previše popularna”, piše njemački list.
Dodaje se da je iznenađujuće koliko hladnoratovska pristrasnost prožima zemlju od početka sukoba u Ukrajini.
“Na primjer, ministarka spoljnih poslova Analena Berbok (Zeleni) tvrdi da je uspjeh Sare Vagenkneht na Istoku zasnovan na efikasnosti ruske propagande. Naravno tvrdnja da je „Istok je u rukama Rusa“ zvuči poznato. Ovakvim pristupom nemate potrebu da pažljivo analizirate sopstvenu politiku. Neuspjeh „zelenih“ u Brandenburgu, Saksoniji i Tiringiji može se pripisati Putinu. Baš zgodno. Ruska propaganda postoji ali pitanje je zašto to pada na plodno tlo? I zašto su svi koji upozoravaju na opasnost od eskalacije sukoba odmah označeni kao Putinovi propagandisti? Strah od eskalacije veći je u Istočnoj Njemačkoj. To je i zbog činjenice da se rat duže osjećao u istočnim pokrajinama Njemačke i što su Istočni Nijemci duže patili od posljedica Drugog svjetskog rata. Mnogi više ne žele da slušaju Analenu Berbok, koja u svom životu nije vidjela ništa osim demokratije, ekonomske stabilnosti i novih perspektiva”.
Dezintegracija je takođe posledica fragmentacije na različite informacione svjetove, krugove i grupe. Svako ima svoje izvore informacija, što često samo pojačava sopstveni pogled na svijet.
“Sa jedne strane Istok se smatra dodatkom Rusije, a sa druge, Zapad se jednako često karakteriše kao licemjeran, dekadentan i slab. Međutim, sukobi između „Istoka“ i „Zapada“ nisu više samo borba za priznanje, već borba za interpretativni suverenitet i politički uticaj. Namjerno se pokušava produbiti jaz između dva dijela zemlje kako bi se pridobili i mobilisali pristalice. Podjela između Istoka i Zapada postaje pokretačka tačka, baš kao migracija ili klima. Ne morate biti istočni Nijemac da biste ovo uradili”, analizira “Špigl”.
Zaključuju podsjećanjem da je dramaturg Hajner Miler 3. oktobra 1990. napisao da je njemačko jedinstvo anahronizam jer se regionalizacija odvija svuda u Evropi, a metropole postaju sve sličnije jedna drugoj.
“Možda je bio u pravu. I možda se Njemačka ne dijeli na Istok i Zapad, već na mnoge regione, identitete i „mehuriće“. „Ovde smo u Brandenburgu“, „Ovde smo u Nojkelnu“, „Mi smo u Bavarskoj“. Možda Njemačka više ne postoji?”, pita se “Špigl”.