Naime, američko Ratno vazduhoplovstvo prvi put je iznad Atlantika testiralo bespilotnu letjelicu.
Glavna prednost te letjelice je što može da slijeće i polijeće sa nosača aviona, što znači da će moći da bude korištena širom svijeta, bez potrebe da se traži dozvola drugih država za prelet.
Osim što polijeće sa nosača aviona, za razliku od ranijih bespilotnih letjelica, za pilotiranje novoj letjelici nije potrebno daljinsko upravljanje. Ona koristi vještačku inteligenciju da bi sama razmišljala i planirala korekcije i promjene kursa. Nakon što čovjek (operator) odredi cilj koji treba da osmotri ili gađa, letjelica sama nalazi put do njega, koristeći tehnologije kao što su GPS, autopilot i senzori za izbjegavanje sudara.
Nova letjelica je potpuno samostalna – sama upravlja po unaprijed pripremljenom kompjuterskom programu leta, ali je moguće da joj operator sa zemlje tokom leta promijeni zadatak.
Kritičari su upozorili da uvođenje vještačke inteligencije u sisteme vojnog naoružanja označava približavanje razvoju autonomnih “robota ubica”, dok zvaničnici tvrde da će im nova bespilotna letjelica pružati obavještajne podatke, nadzor i mogućnost pogađanja cilja 24 časa dnevno.
Bespilotne letjelice koristi kako američka vojska za napade iz vazduha, tako i Centralna obavještajna agencija.
Najviše se koriste na granici Avganistana i Pakistana, gdje su meta talibani.
Upotreba bespilotnih letjelica na meti je kritike u velikom broju država jer se smatra neetičkim načinom ratovanja.
Upotreba takvih letjelica često dovodi do velikih civilnih žrtava.
Organizacija za zaštitu ljudskih prava “Hjuman rajts voč” tražila je zabranu razvoja i korištenja bespilotnih letjelica.