Naučnici su u snijegu Antarktika pronašli nešto veoma zabrinjavajuće – mikroplastiku.
To je samo još jedna potvrda koliko je zagađenje mikroplastikom rašireno.
Istovremeno, ovo je prvi put da su sitni komadići plastike pronađeni na ovako izolovanim lokacijama, saopštila je organizacija “British Antarctic Survey” (BAS).
Istraživanje, o kojem je objavljena studija u žurnalu “Science of the Total Enviroment”, urađeno je kod naučnih kampova Glečer Union i Glečer Šanc, kao i blizu američke istraživačke stanice kraj samog Južnog pola.
To je prvi put da je nova, napredna tehnika korišćena za detektovanje mikroplastike, od kojih su neke čestice bile veličine crvenog krvnog zrnca, na Antarktiku.
Otkriće je iznenadilo tim istraživača jer je koncentracija mikroplastike bila od 73 do 3.099 čestica po litri snijega.
Većina čestica, njih 95 odsto, manja je od 50 mikrometara, što je veličina većine ljudskih ćelija. Ova činjenica ukazuje da je zbog manje osjetljivih alata za detekciju čestica zagađenje mikroplastikom ranije potcjenjivano.
Novi alati omogućuju detektovanje svih čestica većih od 11 mikrometara.
“S razvojem ovih tehnika, sada možemo da analiziramo mnogo manje komade mikroplastike nego ranije. U stvari, otkrili smo da mikroplastike u snijegu ima 100 puta više nego što su ranije studije uzoraka snijega sa Antarktika pokazale”, rekla je dr Emili Rolands, pomorski ekolog pri BAS-u.
Na tri lokacije nađeni su najčećšći tipovi plastike poput poliamida iz tekstila, polietilent tereftalata iz plastičnih flaša i pakovanja, polietilena i sintetičke gume. Dok je poliamid činio polovinu mikroplastike koju su istraživači otkrili blizu kampova, nije to bio slučaj i sa udaljenim kontrolnim lokacijama, prenosi Telegraf.
“Mislimo da to znači da je, bar kada je riječ o poliamidu, ovo lokalni izvor zagađenja. Možda od odjeće koju nosimo, kanapa, zastava kojima obilježavamo bezbjedne rute i stvari u kampu. Potrebno je više istraživanja da shvatimo izvore zagađenja mikroplastikom na Antarktiku, koliko je lokalno, a koliko se transportuje sa daljine do udaljenih lokacija”, rekla je dr Klara Mano, okeanski ekolog pri BAS-u.
Uticaj mikroplastike na ovu zaleđenu divljinu nije još poznat. Mikroplastika je već primijećena i u pingvinima, fokama i ribama.
“Uprkos strogoj regulaciji materijala koji dolaze na Antarktik, naša otkrića pokazuju da zagađenja mikroplastikom ima i u udaljenim i kontrolisanim oblastima. To naglašava prodornu prirodu zagađenja plastikom. Nijedan deo planete Zemlje nije nedirnut”, rekla je dr Kirsti Džons-Vilijams, koautorka studije.
Mnoge stručnjake širom svijeta nedavno je zabrinulo otkriće da je količina mikroplastike u mozgovima ljudi duplirana za samo osam godina, kao i da u prosječnom mozgu ima materijala dovoljnog za jednu plastičnu kašiku.