Prema broju zatvorenih novinara, Turska je, čini se, najrepresivnija zemlja na svijetu.
Prema Udruženju novinara Turske, devedeset četvoro novinara je trenutno u zatvoru jer su obavljali svoj posao. Više od polovine su članovi kurdske manjine, koja od osnivanja Republike Turske 1923. godine zahtijeva veće slobode. Mnogi tvrde da je broj uhapšenih novinara još veći od navedenog.
Hapšenja su stvorila klimu straha među novinarima u Turskoj, odnosno za svakoga ko pomisli da kritikuje vladu premijera Recepa Tayyip Erdogana. Hapšenja novinara su dio Erdoganove kampanje da slomi opoziciju. Od 2007. godine uhapšeno je više od sedam stotina ljudi, uključujući članove parlamenta, vojne oficire, rektore univerziteta, direktore humanitarnih organizacija i vlasnike telivizijskih mreža.
Erdoganov uspjeh, i uspjeh njegove stranke 2002. godine, predstavljaju epohalnu promjenu u političkoj istoriji Turske. Te godine, na izborima je poražena sekularna manjina koja je upravljala zemljom od njenog osnivanja, često potiskujući većinske umjereno religiozne Turke. U devet godina na vlasti, Erdogan je uveo mnoge pozitivne promjene u turskom društvu, ali Erdoganova Turska sve više počinje da liči na Putinovu Rusiju – na neku vrstu jednopartijske demokratije.