Da ste imali sreće na UEFA lutriji i na vrijeme rezervisali ulaznice za utakmicu Engleske i Srbije (nedelja, Gelsenkirchen, 21.00), karte biste platili između 30 i 200 eura, a za premijum ulaznice koje nisu direktno vezane za navijače iz Srbije, i naravno ako ste privilogovani da ih kupite, cijena je bila realnih 400 eura za najbolja mjesta uz teren.
Kada su ulaznice nestale nastao je potpuni haos.
Karte za meč Engleza i Srbije prodavale su od 200 pa do vrtoglavih 1.800 eura.
Kako je vreme odmicalo i utakmica se približavala cijene su krenule da padaju i navijači su, preko društvenih mreža i portala za prodaju ulaznica, počeli da obaraju cijene jer je pojavio ogroman broj karata, a ne baš toliko zainteresovanih, ili ne bar zainteresovanih za oglašene cijene.
Jasno je kao dan da su ljudi kupovali karte da bi očigledno kasnije prodavali po neuporedivo većim cijenama, iako su prodaju ulaznica opravdavali nemogućnošću da uzmu godišnji odmor ili da za mali broj slobodnih dana povežu ljetovanje sa porodicom i „ljetovanje na Euru“.
Cijene se su i dalje izuzetno visoke, prodavci pokušavaju da zarade minimum 200 eura po ulaznici, ali njih je previše i realno je da do nedjelje cijena drastično padne.
Ono što je razočaravajuće, jeste činjenica da ulaznice nisu uspjeli da uzmu ljudi koji zaista vole fudbal i oni koji vole da gledaju svoje reprezentacije, već ljudi koji su pokušali da zarade.