Prema podacima evropskog Instituta za zdravstvenu metrologiju i evaluaciju, region Zapadnog Balkana beleži najveću stopu smrtnosti od vatrenog oružja u Evropi. U samom regionu, na prvom mestu je Albanija, a na drugom Crna Gora, sa stopom smrtnosti od 0,99 na 100.000 stanovnika.
Sociološkinja Anica Obradović za Radio Crne Gore navodi da je problem ubistava u njegovoj pojavnosti, a ne načinu realizacije. Po njenom mišljenju, dostupnost oružja, prije svega zbog nedavnih ratnih dešavanja u regionu, predstavlja dominantan uzrok. “Po onoj Čehovljevoj, puška koja je okačena na zidu na početku drame do kraja će opaliti. Odnosno, oružje koje je u posjedu pojedinca će biti upotrebljeno za šta se već upotrebljava“, ocijenila je Obradović. Ona takođe navodi i nesankcionisanje ilegalnog posjedovanja oružja kao jedan od faktora, kao i nerazvijanje kulture nenasilnog rešavanja konflikata, ambivalentan odnos prema počiniocima ovog vida nasilja i istorijske i kulturološke razloge u crnogorskom društvu.
Isti razlozi mogli bi se navesti i za sve druge države regiona. Davor Lukač u tekstu “Profiteri svih ratova“ u novom broju “Vremena“ piše o ilegalnom tržištu oružja u Srbiji: “Ne zna se koliko je oružja u svojim skladištima imala bivša JNA, taj podatak nikada nije objelodanjen jer je bio i ostao strogo čuvana vojna tajna. Nepoznanica je i koliko je oružja ‘sa strane’ uvezeno u Sloveniju, Hrvatsku i BiH 1991. i 1992. godine, kao i kasnije tokom rata, koliko je ostalo u skladištima JNA u tim državama, koliko je odvezeno u Srbiju, koliko ostalo u Republici Srpskoj… Onda dolazi rat na Kosovu – ko može reći tačno koliko je oružja i koje vrste došlo iz Albanije, koliko na drugi način, na primjer iz Crne Gore, BiH ili, na kraju krajeva, iz Srbije“.
Na sve to, trebalo bi dodati i ogroman broj ljudi koji oružje posjeduje legalno, “zlu ne trebalo“…