Prema istraživanju Centra za unapređenje stanovanja socijalno
ugroženih grupa “Hausing centra” beskućnici u Srbiji su pretežno muškog
pola, niskog obrazovanja, nezaposleni ili angažovani na nesigurnim i
slabo plaćenim poslovima.
Milena Timotijević, sociološkinja
Hausing centra i koordinatorka istraživanja, kaže za Danas da su fokus
ispitivanja predstavljala lica iz prihvatilišta za odrasle i stare.
“Prosečan korisnik prihvatilišta u Srbiji je muškarac, star između 51 i
65 godina, koji nikad nije bio u braku. Rođen je na teritoriji
Beograda, završio je osam ili manje razreda osnovne škole, nezaposlen je
više od pet godina, a svaki četvrti čak preko 10 godina”, rekla je
Timotijevićeva.
Ona dodaje da su beskućnici koji su ostali bez
posla, najčešće radili fizičke poslove u državnim i društvenim
preduzećima, a sada nemaju prihode ni od rada, niti od penzije.
|
“Prosečan beskućnik nema decu, rođake ili prijatelje koji bi mu
pomogli, nema ni vanbračnog partnera. Pati od zdravstvenih problema,
najčešće mentalnih, ali je zdravstveno osiguran i leči se. Svaki treći
korisnik prihvatilišta lečio se u psihijatrijskoj bolnici. Na pitanje
šta može da učini kako bi sebi pomogao, odgovara da ne zna ili da ne
može ništa sam”, rekla je Timotijevićeva.
Prema razultatima
istraživanja, oko 40 odsto svih korisnika prihvatilišta ima probleme sa
alkoholom ili drogom, od narkomanije se lečio svaki treći zavisnik, dok
je problem sa alkoholom lečio tek svaki deveti.
Svaki treći korisnik prihvatilišta je bio uhapšen jednom ili više puta u životu, a svaki četvrti je bio u zatvoru.
Opšti profil beskućnika u Srbiji ne razlikuje se od onih u svetu, ali određene specifičnosti postoje.
Porast beskućnika u vezi je sa ekonomskom krizom. U odnosu na razvijene
evropske zemlje, Srbiji nedostaje institucionalna podrška za ovu grupu
stanovništva.