Ovaj kristalni habitus nastaje kada se
kristali formiraju u suvim i peščanim sredinama. Zrna peska, naime, ostaju
zarobljena u gipsu i baritu, što se uglavnom dešava tokom isparavanja nakon
kratkih i retkih kiša. Mešanjem i kristalizacijom peska s mineralim gipsa i
barita formiraju se „pločice“ koje podsećaju na latice ruže.
Pustinjske ruže nastale zahvaljujući
gipsu su obično jasnijih linija i oštrijih ivica nego one od barita. Ipak, ruže
se mogu formirati i od celestina i drugih minerala evaporata.
Ovakvim procesom može nastati jedna
ruža ili veći broj tesno zbijenih formacija koje podsećaju na bukete, a njihova
veličina varira od formacije veličine graška do one prečnika čak 10 centimetra.
Najčešće se mogu videti na rubovima
Sahare i u velikim slanim površinama južnog Tunisa, ali se mogu formirati u
svakoj pustinji u kojoj za to postoje uslovi. U meksičkim pustinjama obično se
mogu videti buketi pustinjskih ruža, a najpoznatije ovakve formacije nalaze se
u Oklahomi, gde su nastale u periodu perma, poslednjem periodu paleozoika, pre
250 miliona godina, kada je ovaj deo današnjih Sjedinjenih Američkih Država bio
prekriven morem. Kako se more povlačilo, barit se brzo pomaljao iz vode i došlo
je do kristalizacije zrna kvarcnog peska, usled čega su nastale formacije
crvenkastog peščara. One su danas poznate kao Garberski perščar i sadrže veliki
broj prelepih pustinjskih ruža.