Asa Grigs Kendler bio je američki preduzetnik rođen 1851. godine. Poznat je po činjenici da je kupio recept za tada nepoznato piće te osnovao kompaniju koja je postala jedna od najpoznatijih na svijetu. Radi se o Coca-Coli, a Kendler ju je vodio do 1919. godine, nakon čega ju je prodao i posvetio se filantropiji i politici.
Asa Grigs rodio se u Džordžiji, gdje je proveo i većinu života. Kada je imao 36 godina, sastao se s hemičarom Džonom Pembertonom, gdje je probao slatko i gazirano piće koje mu se svidjelo. Recept je kupio za, navodno, samo 2300 američkih dolara. Taj je novac, istina, imao znatno veću vrijednost nego 2000 dolara danas, ali ni blizu vrijednosti kakvu firma danas ima.
1892. godine Kendler je osnovao kompaniju i počeo prodavati piće.
Originalni recept uključivao je kofein, šećer i ekstrakt lista koke. U to vrijeme, mali udio kokaina u ovakvom piću bio je posve legalan. Piće se prodavalo isključivo u apotekama i nije bilo flaširano.
Uglavnom se kupovao koncentrat, koji se onda miješao s kiselom vodom. Piće je promovisano kao “tonik za zdravlje, onaj koji će ukloniti glavobolju, umor i probavne smetnje”.
Kendler je u narednih 10 godina napravio od svojeg proizvoda popularno piće širom SAD-a. Kokain je uklonjen iz recepta 1904. godine, a piće uskoro dolazi u prodavnice i u ugostiteljske objekte.
Asa Grigs je marljivo radio u svojoj kompaniji sve do 1916. godine, kada ga je taj posao već lagano umarao, a sreću je pronašao u aktivnom društvenom djelovanju. Od 1910-ih uključuje se sve više u politiku, a 1916. godine osvaja lokalne izbore te postaje gradonačelnikom Atlante.
Kompaniju je predao svojoj djeci, koja su vrlo brzo prodala Coca-Colu američkom investitoru Ernestu Vudrufu. Kendlerov mandat najviše je označio požar iz 1917. godine, kada je izgorio dobar dio centra grada, a bez kuća je ostalo preko deset hiljada stanovnika.
Osim što je naporno radio da obnova ne traje cijelu deceniju, Kendler je uložio puno vlastitih sredstava kako bi podstakao osnivanje gradske kanalizacije, jake vatrogasne službe i još puno toga.
Kad se nije bavio obnovom grada, donirao je mnogo novca univerzitetima u Džordžiji i bolnicama ili bi gradio škole i vrtiće.
Umro je 1926. godine od infarkta, a u Atlanti je i dan-danas vrlo poznat.
Često o njemu govore kao o najboljem političaru Džordžije. Pokopan je u svojoj Atlanti, blizu gradskog parka čiju je izgradnju podstakao takođe on, donirajući novac i za taj projekat