Antarktik je bio posljednji otkriveni i još neistraženi kontinent na
našoj Zemlji. Džejms Kuk je pokušao da ga istraži, ali kada je video
polomljene ledene blokove, zaključio je da je ovo putovanje preopasno i
da mu se ne može prići. Pored njega, u poduhvat su se upuštali i
istraživači cara Aleksandra I, Englezi, Francuzi… Međutim, dugo niko
nije uspijevao da pređe prve redove gdje su nailazi na pingvine koji su ih u
čudu posmatrali.
Norvežanin Roald Amundsen započeo je svoju ekspediciju 20. oktobra 1911. godine, što znači da mu je trebalo oko dva mjeseca da stigne na odredište. Na putu su ga pratila četiri kolege i 36 pasa.
Ono što bi mnoge i danas iznenadilo jeste činjenica da je tokom ovakve ekspedicije neophodno preći planine. Transantarktičke planine su opaki ledeni planinski lanac dug čak 3.500 kilometara – što ih čini jednim od najdužih na svijetu. Najviši vrhovi dosežu i do 4.500 metara nadmorske visine, a njihove planinske visoravni i doline su jedno od rijetkih mjesta gdje ponekad nema snega.
Ispostavilo se da je Roald bio bolje pripremljen i opremljen, jer je stigao prvi i 14. decembra kročio na “kraj svijeta”, zabivši norvešku zastavu u južni led.
Britanac Skot je stigao tek u januaru sljedeće godine i pronašao norvešku zastavu.
Usput nisu mogli da komuniciraju jedni sa drugima, niti su imali način da kažu svijetu gde su stigli. Stoga je vest o ekspediciji objavljena tri meseca kasnije, prije proleća 1912. godine.
Uslovi putovanja su bili nehumani: usljed ekstremne hladnoće i sniježnih oluja poginulo je nekoliko članova njihovih ekipa. Među njima je bio i sam Skot, čije je tijelo pronađeno smrznuto kasnije te godine. Danas se na mjestu stradanja nalazi krst sa stihom iz Odiseje: “Trudi se, traži, pronađi i ne daj se”.
Povratak je bio srećniji za Roalda, koji će kasnije postati legenda “herojskog doba osvajanja Antarktika”, ali i prvi čovjek koji je preletio Sjeverni pol.