Takmičenje za pjesmu Evrovizije prošle godine je pratilo 163 miliona ljudi, što znači da potencijalno ima i toliko različitih ukusa gledalaca, pa se postavlja pitanje šta je to što privlači ljude i što kod njih prevagne u odluci da glasaju za određenu pjesmu i izvođača, i kako napisati pjesmu koja može da pobijedi na ovom takmičenju.
Da li treba nastupiti sa nekom tužnom baladom koja će ostaviti Evropu suznih očiju i biti puna poruka o ljubavi i miru, ili izabrati ekstravagantan nastup u regionalnim nošnjama i kostimima uz izvođenje koreografije koja će ostaviti čitav evropski kontinent, plus Australiju, bez daha – pitanje je koje je BBC postavio muzičkim stručnjacima.
Muzikolog sa bostonskog koledža Berkli, Džo Benet, analizirao je stotine pesama finalista Evrovizije i utvrdio da postoje dva dominantna muzička stila.
Prvi od njih podrazumijeva pjesme sa visokom energijom, jakim zvukom bubnjeva i sintisajzera, kao što su to bile numera “Euphoria” švedske pevačice Lorin, koja je pobijedila 2012. godine, i “Heroes” pevača Mansa Zelmerlova 2015. godine.
Drugi stil se odnosi na lagane balade, kao što je “Amar Pelos Dois” Portugalca Salvadora Sobrala iz 2017. i “Arcade” holandskog predstavnika Dankana Lorensa 2019. godine.
Postoji kliše prema kojem su pjesme pisane za Evroviziju uvijek o ljubavi i miru, što je, prema mišljenju Beneta, donekle tačno.
Kako navodi, svaka pjesma na Evrosongu bavi se jednom od šest lirskih tema.
To su ljubav, jedinstvo, samopotvrđivanje, žurke, istorija i pisanje muzike.
Benet je istakao da pjesme koje govore o sticanju sigurnosti i samopotvrđivanju dobro prolaze, kao što je to slučaj sa austrijskim pobednikom Končitom Vurst i numerom “Rise Like a Phoenix” iz 2014. godine.
On navodi da su pjesme sa promenom tonaliteta uvijek bile način da se uvede nešto novo, pa je tokom 2000-ih više izvođača primijenilo tu formulu, uključujući predstavnicu Srbije Mariju Šerifović, koja je 2007. godine pobijedila sa pesmom “Molitva”, i norvešku grupu “Olsen Brothers” sa numerom “Fly on the Wings of Love” iz 2000. godine.
Drugi muzički stručnjaci ukazuju da nastup treba da bude jednostavan, ali efektan.
Izvođači su često u iskušenju da pretjeraju sa scenskim efektima, ali to, kako ističu, nije način da se obezbijedi pobjeda.
Kompozitor Tomas Stengard, jedan od autora pobjedničke danske pesme “Only teardrops” iz 2013. godine, pripisuje svoj uspjeh upravo jednostavnom izvođenju numere.
Nastavnik pjevanja Keri Grant ističe da nema ništa gore od umjetnika koji u nastup uloži mnogo novca, a njegove vokalne mogućnosti ne mogu da prate složenu inscenaciju.
Primjer koji se ističe je pobjeda Končite Vurst, što je prva numera koja je pobijedila od 1970. godine, a da u pozadini nije bilo pratećih vokala ni plesača.
Keri, takođe, smatra da fanovi Evrovizije vole “bizarne nastupe” koji zastupaju LGBT vrijednosti.
Profesorka muzike sa Prinstona, Elizabet Helmut Margulis, zaključuje da je često važan i asocijativni kontekst numere, pa tako nekoliko nota tehno muzike mogu, na primjer, da kod slušaoca stvore mentalnu sliku zatamnjenog noćnog kluba i di džeja koji u njemu nastupa