Kada su francuski kolonizatori pokušali da zauzmu Zapadnoafričko kraljevstvo Dahomej krajem 19. veka, naišli su na neočekivan i žestok otpor nekoliko hiljada žena ratnica. A jedan od njih je nakon borbe protiv dahomejskih Amazonki izjavio da su se “borile hrabro i uvek ispred ostalih trupa”, ali i da su bile “izuzetno dobro disciplinovane i obučene za borbu”.
Zapadnoafričko kraljevstvo Dahomej se od 17. pa sve do početka 20. veka prostiralo teritorijom današnje Republike Benin. Uređenje se zasnivalo na centralizovanoj monarhiji sa složenim sistemom oporezivanja i ogromnom vojskom, koja je doprinela stvaranju jake i stabilne ekonomije. Ipak, prema mišljenju mnogih najupečatljiviji aspekt njene pretkolonijalne moći je bila legija žena vojnika.
Kraljeve žene postaju ratnice
Među lokalnim stanovništvom poznate kao Mino ili “majke” i Ahosi ili “kraljeve žene” predstavljale su grupu dobro obučenih ratnica koje su vekovima štitile svoju domovinu. Naučnici sugerišu da osnivanje ove elitne grupe najverovatnije potiče iz peroda nakon osnivanja kraljevstva, kada je prvi vladar rešio da regrutuje neprivlačne žene iz svog harema i od njih napravi svoju ličnu gardu.
Tokom vremena u vojsci je ovim ženama pridavana prednost jer su zbog braka sa kraljem smatrane lojalnijim podanicima, a takođe su mogle i da patroliraju palatom noću pošto je svim muškarcima sem kralju unutra bio zabranjen ulaz. Do sredine 19. veka one su činile oko 40 posto vojske, a bile su podeljene u nekoliko korpusa i imale posebna sečiva koja su nosila sa sobom i uz pomoć kojih su mogle svoje neprijatelje da preseku na pola.
Rigorozni testovi
Udaja za kralja nije automatski značila i ulazak u jedinicu. One su morale da prođu i niz testova kojim su dokazivale svoje atletske sposobnosti ali i psihičke mogućnosti – dela mučenja. Tokom 19. veka je zabeleženo da je kralj Gezo kandidatkinjama naredio da se popnu na zid prekriven trnjem kako bi dokazale da mogu da izdrže bol, dok je drugi deo testa podrazumevao slanje u šumu bez obroka.
Ipak, ovo nije bio najbrutalniji deo testa, jer su nakon toga sledili tzv. “treninzi neosetljivosti”, kada je vladar on njih zahtevano da iskažu svoju hrabrost tako što će ubiti ratne zarobljenike – prvo bacanjem sa platforme a onda i uz pomoć oštrice.
Ukoliko bi uspešno izvršile sve zadatke postajale bi deo jedinice i dozvoljavano im je da uživaju u luksuznom životu unutar kraljeve palate, gde su delile alkohol i duvan. A kada su išle u šetnju ispred njih je koračala robinja sa zvonom i na taj način skretala pažnju muškarcima da se sklone sa puta – u slučaju da prekrše ovo pravilo bili bi ubijani.
Kraj dahomejskih Amazonki
Krajem 19. veka francuski kolonizatori su zauzeli kraljevstvo zahvaljujući dosta naprednijem naoružanju, ali su u tim prilikama beležili da su najveći otpor pružale žene ratnice. Tokom jedne žestoke borbe je oko 400 dahomejskih Amazonki branilo svoju zemlju, ali je samo 17 preživelo.
Čak i nakon što je Dahomej pao u ruke Francuza, one su nastavile da se bore. Krile su se među zarobljenicama i noću ubijale oficire. Koliko su ih se plašili najbolje govori podatak da je nakon osvajanja kraljevstva raspuštena cela jedinica uz zabranu ženama da više ne smeju da nose oružije.