Sarajevska filharmonija je 5.aprila 2013.godine pod dirigentskom palicom Samre Gulamović, održala još jedan u nizu koncerata kojim se obilježava 90 godina od osnivanja ovog orkestra. Iako je od 2. aprila u Sarajevu obustavljen javni gradski prevoz, brojnu publiku to nije spriječilo da se pješke uputi do Narodnog pozorišta, pa je koncerntna sala bila do maksimuma popunjena. To je potvrda da domaća publika podržava spremnost na inovacije u programskoj koncepciji Sarajevske filharmonije, koja je ovaj put u prvi dio programa uvrstila veoma atraktivna djela kompozitora sa Iberijskog poluotoka.
Program je započet popularnom orkestarskom kompozicijom ”Danse Espagnole”, španskog kompozitora Manuela de Falle (djelovao na prelazu iz XIX u XX stoljeće), koja pored veoma pjevljivih melodijsko-ritmičkih motiva, obiluje karakterističnim elementima tradicionalne španske muzike. Pod vođstvom dirigentice Gulamović Sarajevska filharmonija je punoćom zvuka i suptilnim fraziranjem, pokazala svoju superiornost kada su u pitanju orkestarska djela XX vijeka, što je još više došlo do izražaja u sljedećoj kompoziciji ”Concierto Andaluz”.
Moramo priznati da je stvarni razlog enormne posjećenosti prošlosedmičnog koncerta, upravo bila ova kompozicija za četiri gitare i orkestar, Joaqina Rodriga (također španskog kompozitora), nastala u drugoj polovici XX vijeka, a sada prvi put izvedena u Sarajevu.
Ovo trostavačno djelo spaja elemente impresionističke španske gitare sa baroknom gitarom. Nakon prvog stava u tempu bolera (dio publike je opet aplaudirao između stavova), drugi stav donosi prepoznatljivi andaluzijski motiv koji se isprepliće u dionicama solističkih instrumenata (tipično za Rodriga, autora čuvenog ”Concierto Aranjuez”, jedne od najpopularnijih kompozicija za solo gitaru i orkestar). Južnjački temperament kompozitora, u trećem stavu došao je u potpunosti do izražaja. Muziciranje kvarteta gitara je svojim koherentnim zvukom i virtuozitetom pokazalo svu ljepotu muzike za ovaj instrument, koji je inače u koncertnoj ponudi Sarajeva nepravedno zapostavljen.
Više od bilo kojeg drugog instrumenta, gitara je svoje mjesto našla u različitim muzičkim stilovima i žanrovima: od umjetničke, do popularne muzike, jazza i tradicionalne muzike. Kao što je poznato u izvedbama sevdalinki kod novije generacije pjevača (Damir Imamović, Amira Medunjanin), gitara je potisnula harmoniku, čime se približila pomalo zaboravljenoj interpretaciji sevdalinke koja je tradicionalno izvođena uz saz, takođe žičani instrument (tipa dugovrate laute), porijeklom iz Azije.
Stavljanjem na repertoar koncerta za četiri gitare u izvedbi izvanrednih gitarista Alexandera Swete (Beč), Zorana Krajišnika (Sarajevo, Novi Sad), Đanija Šehu (Sarajevo) i Igora Mijatović (Zenica), Sarajevska filharmonija pokazala je da izuzetno velika popularnost gitare, između ostalog ima svoje korijene i u pedagoškom radu prof. Mile Rakanović i plejadi talentiranih gitarista u Sarajevu i Bosni i Hercegovini (Zoran Krajišnik, Denis Abazović, Đani Šehu, Almer Imamović, Boško Jović, Sanel Redžić i dr.)
Nakon melodija sa jugozapada Evrope, drugi dio koncerta vratio nas je u Srednju Evropu i XIX vijek. To je bio potpuni stilski zaokret, što je prema izjavama publike bilo dosta zbunjujuće, ali je izbor kompozicije odagnao prvobitnu nedoumicu. Naime, drugi dio koncerta bio je posvećen Beethovenovom Triple concerto, za violinu, violončelo i klavir. Ovo je jedino djelo koje je Beethoven komponovao za više od jednog solističkog instrumenta. Ono što je Beethovenov koncert učinilo još interesantnijim jeste činjenica da je to bio zapravo magistarski ispit studentice violine u klasi prof. Radoslave Medle i studenta violončela u klasi prof. Evgenija Ksaverjeva sa Muzičke akademije u Sarajevu, koji su istovremeno i članovi Sarajevske filharmonije.
Tokom ove trostavačne kompozicije, odvija se zadivljujući dijalog između tri solistička instrumenta koje su na koncertu svirali Marta Arsovski, violina (Sarajevo), Igor Haračić, violončelo (Beograd, Sarajevo) i Aleksandar Serdar, klavir (Beograd). Dvoje nadarenih gudača, studenata II ciklusa studija na Muzičkoj akademiji u Sarajevu, pokazali su umjetničku zrelost kojom su uspješno parirali iskusnom pijanisti, tako da su generacijske razlike iščezle u njihovom nadahnutom muziciranju, što je publika nagradila dugotrajnim aplauzom.