Jedan od najpoznatijih evropskih pisaca 20. vijeka, Franc Kafka, rođen je u Pragu, 3. jula 1883. godine, u porodici siromašnih jevrejskih trgovaca su kasnije postali veoma bogati.
Otac i majka ga nisu shvatali, niti su imali razumijevanja za književnost, jer su je smatrali neprofitabilnom.
Kafka je studirao pravo, po želji svoga oca, ali je pohađao i njemačku književnost i istoriju umjetnosti, ali i književne večeri koje je organizovao studentski klub. Tu je i upoznao Maxa Broda s kojim je ostao prijatelj do kraja života.
Nakon završetka fakulteta, radio je kao činovnik u sudu, zatim godinu dana u italijanskoj osiguravajućoj firmi „Assicurazioni Generali”. Nakon toga je radio u Radničkom osiguravajućem društvu. Iako je takve poslove nazivao “poslovima za stan i hranu”, bio je marljiv. Čak je 1912. godine dobio nagradu, jer je osmislio šljemove protiv povrede na radu.
Najveći broj članova Kafkine uže porodice stradala je u holokaustu, a pisac je živio samačkim životom. Tokom života nije bio shvaćen, niti prihvaćen u društvu, a sva njegova veća djela su objavljena tek poslije smrti.
Opus ovog velikog pisca može se podijeliti u nekoliko žanrova: romani, pripovijetke, aforizmi, dnevnici i pisma, a u cjelinu ih veže tematsko, svjetonazorsko i spiritualno jedinstvo. Baštinik je više tradicija: njemačkoga romantizma, fantastične književne struje, jevrejskih heterodoksnih učenja kao i hrišćanske gnoze, a poštovao je velikane evropske književne tradicije.
Ipak, Kafkina vizija svijeta i intenzitet kojom ju je iskazao čine ga autorom kojeg se ne može svrstavati u šematske podjele po književnim pravcima
U njegovim djelima prikazuje se siva i banalna svakodnevnica kao enigmatsku i alogičnu zbilju ispunjenu strepnjom. Njegovi likovi pritisnuti su osjećajem krivice i zbunjenosti, neprestano izloženi prijetnji birokratskih sila kojima ne mogu dokučiti izvor ni motiv. Te teme su posebno vidjljive u romanima “Proces” (1925), “Zamak” (1926) i “Amerika” (1927), te mnoštvu kraćih i dužih pripovijetki, među kojima se ističe “Preobražaj” (1915).
U Kafkinim djelima, posebno njegovoj prepisci, pisca vidimo kao pojedinaca koji je mučen nesigurnošću, bespomoćnošću i legijom psihoanalitičkih kompleksa, dok aforistički zapisi i kratki nacrti za duže tekstove, skupljeni u knjigama poput “Plave bilježnice” otkrivaju slabije poznatog Kafku, modernog potomka starih gnostika, opsjednutog pojmom ‘nerazorivog’ spiritualnog elementa u čovjeku.
Franz Kafka, čovjek koji je svijetu saopštio “Dan je velika opsjena.” umro je 3. juna 1924. godine, od posljedica tuberkuloze u sanatoriju kraj Beča. Prije smrti zamolio je svog prijatelja Maxa Broda da spali većinu njegovih rukopisa. Međutim, Brod to nije učinio, već ih je posthumno objavio.
Najpoznatija djela ovog velikog pisca su: “Preobražaj”, “Umjetnik u gladovanju”, “Proces”, “Zamak”, “Amerika” i mnoga druga.
Citati Franca Kafke
U čovjekovoj borbi protiv svijeta, kladi se na svijet.
Oni koji ne pamte prošlost osuđeni su na to da je ponavljaju.
Ubij me, ili si ubica!
Knjiga je kramp koji treba da razbije ledeno more u nama.
Iza određene tačke ne postoji mogućnost povratka. Do te tačke treba doći.
Ljudi koje najviše razdiru strasti, najviše mogu i da uživaju u životnim slastima.
Prvi znak početka razumijevanja je želja za smrću.
Mladost je srećna, jer je sposobna da vidi ljepotu. A svako ko ima sposobnost da vidi ljepotu, ne može da ostari.
Staze nastaju hodanjem.
Kada je čovjek sam, uvijek je u lošem društvu.
Ja sam u lancima. Ne diraj moje lance!
Ljubav nije problematična baš kao ni auto. Problematični su vozač, putnici i ulica.
BUKA ARHIVA (2012)