Smatra se velikim majstorem španskog i evropskog slikarstva, čiji individualni, dramatičan i ekspresionistički stil postaje poznat širom Evrope krajem 16. i početkom 17. vijeka.
Dok je živio na Kritu bio je cijenjen ikonopisac u poznom vizantijskom stilu. Nakon odlaska u Veneciju slika u venecijanskom stilu Ticijana i Tintoreta, a u Rimu studira najznačajnija djela Mikelanđela i antičku skulpturu u pinakoteci Vatikana.
Godine 1577. odlazi u Španiju, gdje je živio i radio do kraja svog života. U Španiji je razvio sopstveni stil koji karakterišu izdužene figure sa vlastitim manirističkim svjetlom u okruženjima upečatljivog kontrasta boje. Njegovo djelo čine platna velikih dimenzija uglavnom rađena po narudžbi za oltare crkava, kao i portreti španskih plemića, erudita i sveštenika.
El Greko je bio veliki erudita i poznavalac klasične grčke i književnosti svoje epohe.
Njegova najčuvenija umjetnička djela su Pogled na Toledo, Laokont, Uznesenje Bogorodice i Sahrana grofa Orgaza.
Stvarajući svoje junake, El Greko ih ne lišava treće dimenzije, pa tako muškim likovima daje izrazitu dimenziju putenosti i rabijatnosti, dok su mu ženske figure bestjelesne, kao figura svete Veronike koja drži rubac sa otiskom popljuvanog Isusova lica.
El Greco je po venecijanskom receptu miješao boje s mliječi smokvina lista, i s tom je smjesom postizao azurne boje (otrovne i bolesne, ali i opojne i omamljive nijanse), hladne poput odsjaja u starim zrcalima. Uz njih koristio je i slabašne zemljane boje, i bogati raspon od crvenog purpura do duboke ljubičaste u snažnom tamnom okviru. Takva paleta je bila svaršena za njegove uskovitlane melankolične kompozicije.
Slikajući portrete svetaca, kardinala, inkvizitora i križarskih ratnika, El Greco je zapravo izražavao jedan svijet fanatika, na čijim se licima više od svjetlosti vjere odslikava duh pohlepe i licemjerja. Iako je slikao na dvoru španskog kralja Filipa II, u znamenitoj slici San Filipa II on svoga gospodara slika kao kakva perverznog sveca, u čiji san dolazi Bogorodica kao kakva priprosta gospa.
Pri kraju života je zapao u financijske teškoće, koje su ga pratile sve do njegove smrti 7. aprila 1614.godine.
U idućim vijekovima El Grekova umjetnost doživljavana je kao neobična, izvorna, ali ekscentrična, te je francuski pisac Theophile Gautier njegovo nagnuće čudnom i ekstremnom nazvao odlikama “heroja romantizma”.
Priredila Glorija Krišto