Tesla se rodio u selu Smiljanu, kod Gospića u Lici, 1856. godine. Otac mu je bio vrlo inteligentan i odličan pravoslavni sveštenik Milutin Tesla, a majka Nikolina, takođe je poticala iz stare svešteničke porodice Mandića. Otac je umro jos dok je Nikola studirao, dok je majka doživila svu slavu svoga sina, koju je postigao u Americi, Londonu, Parizu…
Nikola je osnovnu školu završio u rodnom mjestu, a nakon nesrećnog slučaja, prilikom koga je porodici Tesla poginuo sin prvenac, Dane, porodica se preselila u Gospić gde je mladi Nikola nastavio školovanje. Školujući se u Gospiću, a kasnije na Visokoj realnoj gimnaziji u Karlovcu, njega je morila činjenica da će nakon toga morati da nastavi porodičnu tradiciju i da postane sveštenik. Ta činjenica mu nije davala mira budući da su ga iskreno zanimale prirodne nauke. Po završetku karlovačke gimnazije, na raspustu, vrativši se u Gospić mladi Tesla se razbolio od kolere. U to vreme ova opaka bolest odnosila je veliki broj života.
“U jednom od samrtnih trenutaka za koje su mislili da su mi poslednji, otac je uleteo u moju sobu. Još uvek pamtim njegovo blijedo lice dok je pokušavao da me razveseli, nesigurnim glasom. Rekoh mu:
-Možda bih mogao da se oporavim ako mi dopustiš da studiram tehniku.
-Ići ćeš u najbolju tehničku školu na svijetu, odgovorio je svečano, a znao sam da tako i misli.”
I nakon toga Nikola odlazi na studije tehničkih nauka u Grac gdje mu se rodila ideja o stvaranju obrtnog polja. Nakon Graca, studije nastavlja u Pragu, a posljednje dvije godine školovanja , zbog smrti oca, izdržavao ga je ujak Petar Mandić.
Tokom studiranja, a i kasnije tokom života, bio je poznat po tome što je malo spavao svega četiri sata dnevno i sve slobodno vreme provodi u učenju i radu. Nikola je o sebi pisao: „Pročitao sam mnogo knjiga, a sa 24 godine sam mnoge znao i napamet. Posebno Geteovog Fausta“.
Po završenim studijama, Nikola je stupio u službu poštanskog telefonskog društva i priključivao telefone po kućama. Zatim je jedno vreme radio i u Budimpešti, ali ubrzo odlazi u Pariz i radi u Edisonovoj kompaniji. Kada je izvrsio neke izmene na Edisonovim dinamo-mašinama, Tesla odlazi u Ameriku u Edisonovu laboratoriju. Sa Edisonom je radio godinu i po dana, i zatim počinje rad u svojoj laboratoriji u Njujorku. Tesla se prvi put vratio u Evropu 1889. i posjetio parisku izložbu sa ujakom Petrom, a drugi put 1892. kada je dobio poziv Engleske akademije nauka i Društva engleskih električkih inženjera da održi predavanja o svojim poslednjim radovima. Englezi su sa divljenjem posmatrali Tesline eksperimente, a “Times” je tom pirlikom objavio:
“…Ako je uopšte štagod bilo u stanju da izazove oduševljenje za elektricitetom, onda je to sigurno učinilo veoma značajno predavanje, koje je sinoć g.Tesla održao pred učenim slušaocima Kraljevske akademije. Njegovi eksperimenti otvaraju ne samo novo i bogato polje za naučna ispitivanja, nego su iznijeli više ili manje jasan pregled nekoliko opštih fizičkih koncepcija i izazvale osobiti razvoj naših misli i ideja. Radovi g.Tesle nalaze se na onoj granici gdje se svetlost, toplota, elektricitet, hemijski afinitet i ostale vrste energije sastaju i medjusobno mješaju. Kad čovek razmišlja o njegovim važnim eksperimentima osjeti kao da su stare demarkacione linije otpale i da izvjesni novi i plodni opšti pogledi ne mogu biti daleko, pogledi pomoću kojih možemo poći na nove pronalazačke puteve. Onda se, tako reći nehotice pita: šta su to električna a šta dielektrična tijela, šta su provodnici, a šta izolatori? Jer, g.Tesla sastavi struju između dva električna pola, pa onda izmedju njih stavi ploču od najboljeg izolatora, i ona ne samo da otežava i smeta prolasku struje, nego ga još i olakšava. U drugim sličnim eksperimentima on pokazuje kako se struje visokog potencijala ne vladaju ni po kakvom pravilu koje vrijedi za obične struje. Izgleda kao da nema dovoljno debelog izolatora, kao da nema vazdušnog sloja kroz koji ne bi mogla proći električna struja dovoljnog intenziteta. Zatim dolazi značajno otkriće da ukoliko elektricitet raste, slabi njegovo dejstvo na čovječije tijelo. Gospodin Tesla je stajao u elektrostatičkom polju koje je bilo tako jako da bi upalilo sijalicu bez žica, i ništa nije osjećao. Jednom rukom je držao kraj žice iz koje je pršteći sipao ljubičasti mlaz varnica, a u drugoj lampu ili sasvim praznu staklenu cijev i tako propustio kroz sebe struju od nekih 50.000 Volti. Staklena cijev je sijala u njegovoj ruci od tako jake struje, od koje bi, u običnm prilikama, i jedan stoti dio bio dovoljan da učini kraj njegovom životu…”
Tesla je zaslužan za mnoge pronalaske i svoj život i rad posvetio je nauci i istraživanju. Njegovi najznačajniji pronalasci su polifazni sistem, obrtno magnetno polje, asihroni motor, sihroni motor i Teslin tranformator. Takođe, otkrio je jedan od načina za generisanje visokofrekventne struje, dao je značajan doprinos u prenosu i modulaciji radio-signala, a ostali su zapaženi i njegovi radovi u oblasti renfenskih zraka.
Njegov sistem naizmeničnih struja je omogućio znatno lakši i efikasniji prenos električne energije na daljinu. Bio je ključni čovek na izgradnji prve hidrocentrale na Nijagarinim vodopadima.
1937. godine je bio nominovan za Nobelovu nagradu ali ju je je odbio.
Po ovom legendarnom naučniku-pronalazaču godinama i
decenijama poslije smrti, ime je dobila jedinica jačine magnetnog polja,
asteroid, krater na Mjesecu, fabrika sijalica u Češkoj, električni automobil,
beogradski aerodrom, avion…
Preminuo je u svojoj 87. godini, u Njujorku siromašan i zaboravljen.
Njegov pepeo se čuva u Muzeju Nikole Tesle u Beograduu, u urni idealnog sfernog oblika.