Smatra se da je nova pilula, uprkos nepredvidljivim neželjenim efektima, neophodna za liječenje seksualne depresije koja je čini se preplavila zemlju. Ali u kojoj mjeri ove pritužbe na seksualnu apatiju odražavaju medicinsku realnost, a koliko zapravo dolaze od anksiozne, pretjerano ambiciozne, bjelačke više srednje klase?
1950-ih godina, ženska “frigidnost” je pripisivana društvenom konformizmu i religijskom puritanizmu. Ali od seksualne revolucije 1960-ih, američko društvo je postalo izrazito sekularno, sa medijima “ogrezlim” u seksu.
Pravi krivac, koji potiče još iz 19. vijeka, je malograđanski moral. Društveni ugled je postao osnovna vrijednost srednje klase, a cenzura i represija su postale norma. Viktorijanska čednost okončala je humorističnu seksualnu otvorenost i muškaraca i žena tokom agrarne epohe, raskalašnost zabilježenu u književnim djelima, od Šekspirovih drama do romana 18-og vijeka. Uštogljene 1950-te, koje su iz kulturne memorije izbrisale emancipovane žene iz vremena džeza, su bile tek povratak normi.
Samo je raštrkani New Age pokret, inspirisan azijskim prirodnjačkim praksama, zadržao radikalnu viziju moderne seksualne revolucije. Ali konkretna moć počiva u američkoj karijerističkoj tehnokratiji, kojoj su elitne škole, sa svojim ideološkim viđenjem roda kao društvenog konstrukta, ćelije hranilice.
U diskretnom kraljevstvu bijelog ovratnika, muškarci i žene su međusobno zamjenjivi, rade isti, umni posao. U sterilnim kancelarijama, fizikalnost je potisnuta, glasovi su stišani i gestikulacija svedena. Muškarci se moraju sterilizovati, dok ambiciozne žene moraju odložiti prokreaciju. Androginija je privlačna u umjetnosti, ali u stvarnom životu može voditi u stagnaciju i dosadu, koju ni jedna pilula ne može izliječiti.
U međuvremenu, porodični život je stavio muškarce iz srednje klase u okove, oni su tek vijci u mašini domaćinstva kojom rukuju žene. Savremene mame su postale virtuozni super-menadžeri kompleksnih operacija brige o djeci. Ali nije tako lako preći iz apolonove kontrole u dionisov delirijum.
A ni muževi ne nude baš mnogo stimulacije u “izlogu”: vizuelno, Amerikanci ostaju vječni dječaci, što se vidi iz širokih majica, vrećastih bermuda i patika, koje nose od vrtića do penzije. Polovi, koji su nekad pripadali intrigantno odvojenim svjetovima, pate od pretjerane bilskosti, prokletstva svakodnevne rutine. Nema više misterije.
Elementarna snaga seksualnosti je splasnula i u američkoj pop kulturi. U okvirima ozloglašenog zakona o filmskoj produkciji, Hollywood je napravio filmove koji obiluju flertom i romansom. Ali od ranih ’70-ih pa naovamo, golotinja je postala in, a vruće scene vrhunca out. Generacija filmaša je izgubila vještinu da pruži sofisticiran nagovještaj. Situacija se pogoršala u 90-ima kada je Hollywood kopirao video igrice pretvarajući žene u nabildane superheroine nalik crtanim likovima i naučno-fantastičnim androidima, u fantastične likove bez psihološke kompleksnosti i erotskih potreba stvarnih žena.
Pored toga, zahvaljujući bjelačkoj buržoaskoj kulturi koja više cijeni mršava tijela od zaobljenih, američke glumice su se deseksualizovale, zamijenivši ženstvenost sterilnim atletskim izgledom. Njihov sadašnji izgled istesan pilatesom je zategnut i napet — dječački tanki udovi i uski kukovi u kombinaciji sa uvećanim grudima. Za razliku od latino i afro-američkog ukusa, koji teži zdravoj silueti oblinama obdarene Beyoncé.
Klasne razlike po pitanju seksualne energije mogu se naslutiti iz velike popularnosti firme Victoria’s Secret i njihovog sugestivnog donjeg veša među multirasnim poklonicima niže srednje i radne klase, čak i u predgradskim tržnim centrima, koji inače ciljaju bjelačku srednju klasu. Kantri muzika, sa svojim korjenima na ruralnom jugu i jugozapadu, je još uvijek puna zapanjujuće eksplicitnih scenarija, u kojima polovi ostaju dinamički polarizovani na staromodan način.
S druge strane, rok muzika, koja je nekada predstavljala seksualnu avangardu, sada je u depresiji. Crnački ritam i bluz, rođen u Delti Misissipija, je bio pokretačka snaga iza velikih hard rok bendova iz 60-ih, čije obrade bluza su bile ispunjene uzbudljivim scenama seksa. Hipnotišuća obrada Willie Dixon-ove pjesme “Little Red Rooster” u izvođenju Rolling Stones-a, sa falusnim egzibicionizmom, pulsira i iskri tjelesnim užitkom.
Ali velikim komercijalnim uspjehom roka, bluz je prestao da ima direktan uticaj na mlade muzičare, koji jednostavno imitiraju bijele gitarističke bogove, bez da istraže njihove korjene. Korak po korak, rok je izgubio svoju animalnu sirovost i zavodljivu senzualnost. U visoko-profitnom roku, sa svojom dobro podmazanom publikom srednje klase, se sada sve svodi na superego, bez vlastitog identiteta.
1980-ih, komercijalna muzika ponosila se gomilom privlačnih, seksi pop cura kao što su Deborah Harry, Belinda Carlisle, Pat Benatar, i šarmantno zrela Madonna. Za razliku od tadašnje, kasnija Madona, se povela za buržoazijom i postala mršavica. Madonina sljedbenica na plesnom podiju, Lady Gaga, sa svojim ubitačno pretjeranim stilom, je samo jeftina imitacija bez grama istinske erotike.
Farmaceutske kompanije nikada neće pronaći sveti gral ženske vijagre — barem ne u ovoj kulturi vođenoj i isušenoj vrijednostima srednje klase. Inhibicije su duboko ukorijenjene, a požuda je isuviše zapaljiva da bi se prepustila farmaceutima.
Tekst prevela i prilagodila Milica Plavšić
Objavljeno u The New York Times sredinom 2011.godine