Složeni hrvatsko-srpski odnosi najavljenim dolaskom srpskog predsjednika Borisa Tadića u Vukovar ući će u novu fazu, iako neke desničarske stranke bespotrebno naglašavaju neslužbeni karakter posjeta, jer predsjednik Srbije je ipak predsjednik Srbije i kad neslužbeno dolazi u posjet
Kako Srbi stoje sa istorijom? Na ovo pitanje najavu odgovora dao je davno pokojni Stojan Cerović rekavši da Srbi imaju neizvesniju prošlost nego budućnost. Tragom te najave krenuli su u Beogradskom centru za ljudska prava, u saradnji sa Ipsos Stratedžik marketingom i istoričarkama Dubravkom Stojanović, Sanjom Petrović-Teodosijević, Radinom Vučetić i Radmilom Radić.
Naši građani ne znaju ko je bombardovao Dubrovnik i šta se desilo na Ovčari, u Srebrenici, Sarajevu, ali su složni oko toga da su među narodima za raspad Jugoslavije najviše krivi Hrvati
Posle gotovo 14 godina postojanja, politički brend G17 plus polako odlazi u istoriju, a na njegovo mesto dolaze Ujedinjeni regioni Srbije.Do kraja godine poslanička grupa G17 u Narodnoj skupštini biće preimenovana u URS, a isto će se dogoditi u svim skupštinama opština gde stranka Mlađana Dinkića ima svoje odborničke grupe.
Za razliku od navijačkih grupa, u slučaju ultradesničarskih organizacija, bar na prvi pogled deluje teško ustanoviti delovanje "usmereno na nasilno rušenje ustavnog poretka. Lideri ovih organizacija gotovo nikada ne pozivaju otvoreno na nasilje, u javnim nastupima nikada eksplicitno neće reći na šta tačno misle kada, na primer, učesnicima Parade ponosa poručuju: "Čekamo vas" ili "Gotova je"
Gledam one u Saboru, oporba želi da ode Vlada. Sate i sate otvaraju usta hrvatski muži i hrvatske žene, mi smo ih izabrali. Vladajući govore da nam je dobro i neka nam je, oporba zna da je Hrvatska na rubu provalije, treba samo koraknuti.
Božidar Đelić kaže da će Srbija na pitanja iz upitnika Evropske komisije- o granici, teritoriji i broju stanovnika, odgovoriti računajući da je Kosovo njen deo.
Dva događaja, dva trenutka iz novije istorije Srbije upređivana su, i danas se ponekad upoređuju, sa događajima u Istočnoj Evropi koji su doveli do pada Berlinskog zida, i zatim do ujedinjenja Nemačke. Jedan od njih su masovni mitinzi koji su od sredine 1988. do kraja 1989. bili održani u Srbiji i Crnoj Gori. Poznati pod imenom „događanje naroda“, ovi mitinzi su Miloševiću poslužili da se obračuna sa protivnicima u Komunističkoj partiji Srbije, čiji je on bio šef, i da se nametne kao vođa srpskog naroda. Drugi istorijski događaj koji se poredi sa rušenjem Berlinskog zida je 5. oktobar 2000. godine, takozvana „petooktobarska revolucija“, čija je 10. godišnjica obeležena ovih dana. Za naše prijatelje iz Nemačke, koji možda ne znaju, reći ću da su to bile demonstracije naroda na ulicama Beograda, zbog pokušaja Miloševića da ospori rezultat predsedničkih izbora koji su održani nekoliko dana pre toga, a na kojima je pobedio kandidat opozicije Vojislav Koštunica. Te demonstracije od 5. oktobra završile su se odlaskom Miloševića s vlasti.
Jugoslavija se raspala kao politička činjenica, ali ona u kulturnom smislu još uvijek živi. To pokazuje, jednako kao i brojne lične istorije, da je ubijanje jugoslovenskog identiteta zapravo bio jalov posao.