Dokon kakav i jesam, umjesto da učim, radim, pišem pjesme, gledam crtane filmove, kopam ili radim bilo šta drugo, jer je u svakom slučaju pametnije od onog što sam radio kad sam dobio inspiraciju da napišem ovaj tekst, zalutah jednom, povučen čudnom usisnom moći Fejsbuka i Interneta, na stranicu SNSD, gdje pročitah ovu okrepljujuću vijest.
Časni i naivni omladinci najbrojnije stranke u RS, a mjereno odnosom broj članova po broju stanovnika neke države vjerovatno najbrojnije stranke na svijetu poslije KP Sjeverne Koreje i nekih simpatičnih zemalja Centralne Azije, su se susreli sa Saparmuratom Nijazovim Republike Srpske, gospodinom Miloradom Dodikom lično, a tokom tog istorijskog susreta g. Dodik je zbunjene i utopljene u neznanju omladince svoje stranke obavijestio o trenutnom političkom i ekonomskom stanju u Republici Srpskoj. Ej, eto vidiš, da bi se došlo do podataka o ekonomskoj situaciji u Republici Srpskoj, Mladi SNSD moraju (ili pak imaju čast) da odu do Vožda lično. Ne znam za vas, ali ja se o ekonomskoj situaciji u Republici Srpskoj obavijestim svaki put kad sa deset maraka odem u prodavnicu i konstatujem da sve manje artikala mogu da kupim za tih istih deset maraka, ili kad majku ili babu priupitam kad se vrnu sa odlaska na pijacu, ili kad mi se komšija požali da treba uskoro da ostane bez posla sa dvoje djece-studenata na grbači, ili kad shvatim da se na putu od centra grada do mog stana zatvorila još jedna radnja, prodavnica, krojački salon ili pekara.
No, to naše Omladince ne tangira. Oni su na tom sastanku saznali i shvatili da je situacija u Republici Srpskoj nikad bolja, da je u međuvremenu nezaposlenost pala sa 3 na -1,2 odsto, da neki ljudi imaju i po tri plate, da smo otplatili sve naše dugove i da smo višak para koje su se u budžet slile od poreza na dobit svih naših izvoznoorijentisanih firmi uložili u obveznice SAD, Japana ili smo pozajmili grcajućim ekonomijama i centralnim bankama Njemačke, Francuske i skandinavskih zemalja itd.
Ipak, jedna mi stvar nije jasna u svemu ovome, a to je po kom osnovu su išli ovi omladinci na ovo solipsističko prepravljanje stvarnosti kod gosn Milorada, a koje je u najboljem maniru Orvelovog Ministarstva Istine? Da li su zaista toliko potlačeni svojom sopstvenom snishodljivošću pa su izuzeti od realnosti toliko da moraju da idu na brifinge o realnosti ili je život jednog SNSD omladinca toliko dobar (i lukrativan) da mora lično On da im objašnjava kakva je realna situacija u RS?
P. S.
Izvinjavam se što reagujem na vijest staru mjesec dana, ali prvi mi je post, a ovo me odavno žulja, pokušaću da budem aktuelniji ubuduće.
Časni i naivni omladinci najbrojnije stranke u RS, a mjereno odnosom broj članova po broju stanovnika neke države vjerovatno najbrojnije stranke na svijetu poslije KP Sjeverne Koreje i nekih simpatičnih zemalja Centralne Azije, su se susreli sa Saparmuratom Nijazovim Republike Srpske, gospodinom Miloradom Dodikom lično, a tokom tog istorijskog susreta g. Dodik je zbunjene i utopljene u neznanju omladince svoje stranke obavijestio o trenutnom političkom i ekonomskom stanju u Republici Srpskoj. Ej, eto vidiš, da bi se došlo do podataka o ekonomskoj situaciji u Republici Srpskoj, Mladi SNSD moraju (ili pak imaju čast) da odu do Vožda lično. Ne znam za vas, ali ja se o ekonomskoj situaciji u Republici Srpskoj obavijestim svaki put kad sa deset maraka odem u prodavnicu i konstatujem da sve manje artikala mogu da kupim za tih istih deset maraka, ili kad majku ili babu priupitam kad se vrnu sa odlaska na pijacu, ili kad mi se komšija požali da treba uskoro da ostane bez posla sa dvoje djece-studenata na grbači, ili kad shvatim da se na putu od centra grada do mog stana zatvorila još jedna radnja, prodavnica, krojački salon ili pekara.
No, to naše Omladince ne tangira. Oni su na tom sastanku saznali i shvatili da je situacija u Republici Srpskoj nikad bolja, da je u međuvremenu nezaposlenost pala sa 3 na -1,2 odsto, da neki ljudi imaju i po tri plate, da smo otplatili sve naše dugove i da smo višak para koje su se u budžet slile od poreza na dobit svih naših izvoznoorijentisanih firmi uložili u obveznice SAD, Japana ili smo pozajmili grcajućim ekonomijama i centralnim bankama Njemačke, Francuske i skandinavskih zemalja itd.
Ipak, jedna mi stvar nije jasna u svemu ovome, a to je po kom osnovu su išli ovi omladinci na ovo solipsističko prepravljanje stvarnosti kod gosn Milorada, a koje je u najboljem maniru Orvelovog Ministarstva Istine? Da li su zaista toliko potlačeni svojom sopstvenom snishodljivošću pa su izuzeti od realnosti toliko da moraju da idu na brifinge o realnosti ili je život jednog SNSD omladinca toliko dobar (i lukrativan) da mora lično On da im objašnjava kakva je realna situacija u RS?
P. S.
Izvinjavam se što reagujem na vijest staru mjesec dana, ali prvi mi je post, a ovo me odavno žulja, pokušaću da budem aktuelniji ubuduće.