U prvim godinama predstavljaju se kao faktor stabilnost, progresa i novih vrijednosti.
Nakon par godina osvajaju vlast okupljajući grupu istomišljenika.
U narednim godinama iste potiskuju dajući šansu političkim oponentima koji zarad interesa mijenjaju ideologiju za komfor.
Narednih par godina egzistiraju na populizmu, idući niz dlaku narodu.
U poznim godinama nastupaju napadi bijesa (poznato???), vjerovatno uzrokovani impotencijom, paranojom i nizom drugih udruženih psiho-fizičkih stanja
Kreće obračun sa oponentima.
Svi oponenti bivaju ugušeni ili kupljeni.
Paranoja uzima danak, kreće obračun sa političkim okruženjem i saveznicima.
Poznato???
U posljednjoj fazi diktator gubi snagu da se obračunava sa hijenama iz najbližeg tabora.
One (po uzoru na diktatora) prepoznaju šansu, koriste taj perverzni nagon za moći i svojevrsnim hanibalizmom odstranjuju diktatora u želji da osvoje vrhunsku moć.
U borbi hanibalskih klanova slabi koruptivni aparat, smanjuje se moć režima i dolazi do promjene!