Stručnjak navodi da nije tačno utvrđeno koliko ljudi u BiH boluje od PTSP-a i da je poslednji datum što se tiče “ratnog” PTSP-a decembar 1998, piše sarajevski “Dnevni avaz”.
“Nakon toga ne može se imati PTSP kao posledica ratnog zbivanja. Ja se, ipak, ne slažem s tim, jer se PTSP može javiti kao odložena pojava”, tvrdi psiholog tuzlanskog Udruženja za uzajamnu pomoć u duševnoj nevolji “Fenix”.
Teško je dijagnostikovati ima li neko PTSP koji se, objašnjava Perić, može javiti i kao posledica zlostavljanja u porodici, smrti drage osobe…
“Depresija postaje bolest modernog doba. Vjerujem da imamo malo višu stopu poremećaja nego u Evropskoj uniji. Ali, daleko od toga da imamo žarište depresije i PTSP-a”, naglašava Perić.
Njegov kolega Omer Ćemalović ističe da su građani BiH razočarani svojim životima što, naravno, najčešće rezultira upravo depresijom.
“Izgubili su vjeru u bolje sutra, marginalizovani su i sve to bitno utiče na čovjeka. Traumatske rane se otvaraju. Kompletno stanje prenosi se s generacije na generaciju. Društvo nam boluje”, upozorava i Ćemalović.
Simptomi PTSP-a su nizak prag tolerancije, eksplozivno ponašanje, ljudi se osamljuju, sve im smeta, nemaju osjećaj zadovoljstva, imaju poremećaj spavanja, košmarne snove, osjećaju uznemirenosti…