Sarajevo je organizaciju zimske olimpijade dobilo u konkurenciji sa japanskim Sapporom i zajedničkom kandidaturom švedskih gradova Falun i Goteborg.
Sarajevo je zdušno stajalo iza organizacije igara i svi građani su bili uključeni. U početku su susjedne republike bivše Jugoslavije bila dosta rezervisane prema sarajevskoj kandidaturi, ali nakon dobijanja organizacije, sve republike bivše Jugoslavije priskočile su u pomoć.
ZOI 1984. se često smatraju najblistavijim trenutkom u istoriji Sarajeva, Bosne i Hercegovine i Jugoslavije.
Organizacija 14. ZOI stajala 142,6 miliona dolara, polovina prihoda ostvarena od prodaje prava na TV prenose – sarajevsku bijelu olimpijadu pratilo je dvije milijarde gledalaca.
Ipak, najveće zvijezde sarajevske Olimpijade su bili učesnici takmičenja u umjetničkom klizanju. Najbolji dojam je ostavio britanski par Jayne Torvill i Christopher Dean koji su osvojili zlatnu medalju u plesu. Na Igrama je zlatnu medalju dobila i istočnonjemačka klizačica Katarina Witt koju je upravo sarajevska olimpijada učinila jednom od najvećih sportskih ikona kraja 20. vijeka.
Sarajevske igre su po mnogo čemu tada bile rekordne. To su bile prve igre na kojima nije bilo bojkota sjevernoatlantskog niti varšavskog pakta, bile su rekordne po broju zemalja učesnika.
Njih je pratilo oko dvije i po milijarde gledalaca u svijetu, bilo je 49 nacionalnih reprezentacija, podijeljene su 222 medalje, učestvovalo je 2.691 sportista i trenera, prodato je 640.000 karata, a pratilo ih je 7825 novinara i 760 redakcija. Nakon 14. ZOI gradu je ostalo pored olimpijskih objekata i 2.850 novoizgrađenih komfornih stanova, nekoliko hotela.
VUČKO
U cijeloj priči oko Olimpijade ne smije se zaboraviti Vučko – mali vuk kojeg je dizajnirao Slovenac Jože Trobec. Simpatična maskota dobila je raširene prste u obliku slova V (simbol pobjede), a prepoznatljiva je bila i po crvenom šalu oko vrata i skijama u šapama.
Vučko se tih dana mogao sresti na svakom koraku, a na televiziji se svako malo pojavljivao na sankama, skijama i klizaljkama pjevajući “Sarajevooooo”. Glas mu je pozajmila najveća zvijezda Balkana, Zdravko Čolić.
Na početku su mnogi bili pomalo skeptični, pitajući se da li mali vuk ima zlu ćud, ali ubrzo se svima uvukao pod kožu. Čitatelji jugoslovenskih novina su izabrali Vučka ispred vjeverice, janjeta, divokoze, bodljikavog praseta i grudve snijega. Ko bi danas mogao zamisliti bodljikavu svinju ili janje umjesto legendarnog Vučka?
Simbolizovao je želju da se ljudi sprijatelje sa životinjama, što je prema Međunarodnom olimpijskom komitetu i ostvareno, jer vuk više u očima ljudi nije bila zastrašujuća i krvoločna životinja.