Uvijek su tu teze o tome da su koncerti preblizu bitnih datuma iz rata ili da takvoj vrsti muzike nije mjesto u Hrvatskoj, a iza svega stoji, da se ne lažemo, nacionalistički hejt prema Srbima.
Svi se prave da s Holokaustom nemaju ništa i da su domaći kolaboracionisti bili heroji nacionalne stvari, a partizani suspektni Jugoslaveni, kojih se neće sjetiti ni na Dan sjećanja na Holokaust.
Zašto više stvarno nije potrebno slušati govore Milorada Dodika povodom 9. januara, dana kojim se pompozno slavi utemeljenje Republike Srpske? Pa zbog toga što on svaku godinu govori isto.
105. godišnjica Oktobarske revolucije prošla je u tolikoj tišini da se čovjek pita je li se ona ikada i desila. Tome je razlog i to što iz Moskve danas stiže sve sem nade u socijalistički preobražaj svijeta.
Po izvještaju EK odnosi Srbije i Hrvatske su zategnuti, uz povremene sukobe. Ova birokratska fraza je zapravo afirmativna u poređenju sa pravim stanjem stvari, jer tih odnosa suštinski nema.