Dogodilo se to u Banjoj Luci, na samo dvjestotinjak metara od mjesta gdje je nekad stajala Ferhadija, bogomolja što ju je izgradio nepoznati, ali ingeniozni učenik velikog arhitekta Mimara Sinana. Nekad ponos Banjalučana, u ratu je Ferhadija postala dokument kojega se, baš kao i ljudi koji su u nju zalazili, valjalo riješiti.
Srpska vlast na nasilje reaguje tek kad se ono desi, kada posledice budu nepopravljive. Bilo je potrebno da se desi ubistvo Brisa Tatona i faktički zabrani održavanja Gej parade, da grad bude okupiran fašističkim grafitima, pa da Tužilaštvo reaguje predlogom o zabrani određenog broja huliganskih grupa i ekstremnih desničarskih pokreta. Država je tako pokazala da je ranjiva i neorganizovana da se blagovremeno suprotstavi organizovanim nasilnim grupama, da zazire od onih koji lance svoje mentalne neslobode koriste za prebijanje stigmatizovanih grupa, te da im, možda, poput poručnika VJ kome su plastične erotske lutke fetiš, pomalo i zavidi.
Postavljanje Bosne i Hercegovine tako visoko na listi prioriteta nove turske vanjske politike jest indikator onoga što neutralni ili kritički analitičari te politike nazivaju obnovom „neo-otomanizma“. Radi se o tome, naime, da Turska sad po prvi puta otvoreno i javno govori o „povijesnim vezama“ kao jednoj od odrednica svoje vanjske politike, a time odstupa od jednog od temeljnih načela Atatürkove politike potpunog prekida s Osmanskim carstvom i njegovim nasljedstvom
U najnovijem Mostu Radija Slobodna Evropa razgovaralo se o odnosima između Srbije i Bosne i Hercegovine koji su u poslednje vreme krenuli uzlaznom linijom. Sagovornici su bili Sulejman Tihić, predsedavajući Doma naroda Parlamentarne Skupštine Bosne i Hercegovine, i Dragoljub Mićunović, predsednik Odbora za inostrane poslove Skupštine Srbije.
Postoji jedna misao koju slovenački filozof i teoretičar Dušan Pirjevec-Ahac (1921-1977) u većini svojih napisa dotiče, vraćajući joj se uvijek iznova da bi je osvijetlio u njenim najizrazitijim pojavnim oblicima. Imamo utisak da ga je misao o nenadmašivosti smrti stalno progonila, ne dopuštajući mu da, bar ponekad, probije kružnicu njena zračenja. Vraćajući joj se, Pirjevec se u stvari vraćao sebi, svojoj vlastitoj duhovnoj supstanciji.
Baš kao što se u alkoholičarskoj uspješnici Željka Bebeka ''Pijem da zaboravim'' prepoznao veliki broj ljubitelja narodnjaka, sklonih birtijama i alkoholu, u ovoj bi se parafrazi mogao prepoznati znatan broj mladih ljudi, posebno djevojaka, koji pate od jednog od poremećaja hranjenja. U Velikoj Britaniji je broj oboljelih već odavno premašio milijun, a kako su ovi prostori poznati po revnom preuzimanju negativnih zapadnjačkih fenomena, prognoza je loša. Preciznije- grozna!
Grozničavo sam iščekivao datum premijere novog filma o ovom junaku, naročito zbog toga što mi je prvi deo o Iron Man-u bio jedan od najzanimljivijih filmova na Marvel teme.
Odmah na početku da kažem da ovo neće biti tekst o Bregi, ni o programskoj šemi RTRS-a. Mene muči druga stvar. Smisao i Besmisao. Licemjerje i smijurija
Bili su generacija 1958/1959. On je bio predsjednik Republike Srbije, skromni i pristojni profesor psihologije, gradsko dijete iz fine obitelji, odrastao negdje na pola puta između vrelog beogradskog asfalta osamdesetih i očevih večernjih soareja sa akademicima, filozofima, književnicima i Dobricom Ćosićem, a on premijer Republike Srpske i njegova čista suprotnost, rmpalija iz Laktaša, odrastao negdje na pola puta između roditeljskog seoskog imanja i fakulteta političkih nauka, uvijek u akciji, uvijek u nevolji, talentirani košarkaš i poduzetnik, bogat, moćan, beskompromisan i brz.