Kad su početkom devedesetih u humorističkom serijalu „Nadrealisti“ prevodili s crnskog na gorski jezik, s bosanskog na hercegovački, srpski ili hrvatski, ono što je tada bilo nadrealno za Bosnu i Hercegovinu je postalo stvarnost. Više tragična nego komična.
Izlaskom iz kuće svakoga jutra se srećem sa istim ljudima, istim licima, a prilikom eventualnog kraćeg dijaloga i sa istim temama tj. problemima. Da li se radi o klasičnim ličnim frustracijama, pa onda ljudi po automatizmu traže imaginarnog krivca, ili su jadanje i apatija stvarno opravdani, pokušaću što realnije i objektivnije sagledati kroz neke činjenice.
Sa nostalgijom sjedim i gledam kapljice kako crtaju piramide na maglicastom kišnom prozoru i sjetih se svih avantura koju je grupica studenata iz Banjaluke doživjela na svom otkrivanja ove začarane zemlje.
,,Grupa monaha, pristalica episkopa Artemija, predvođeni crnorečkim kaluđerima, na kapiji manastira Gračanica fizički su nasrnuli juče na monahe koji podržavaju odluku Sinoda SPC-a o razrješenju vladike Artemija i imenovanju vladike Atanasija za administratora Eparhije raško-prizrenske.“
Miodrag Živanović, profesor na Filozofskom fakultetu Univerziteta u Banjoj Luci, filozof, esejist, urednik i publicista, u intervjuu za Sarajevo-x.com kaže da građani Bosne i Hercegovine ne bi trebali da izlaze na izbore jer je "svako davanje glasa ustvari davanje legitimiteta ovim istim nacionalnim vođama i partijama". Profesor Živanović komentira sadašnjost BiH, porast mržnje, nečasnu ulogu vjerskih vođa, promjenu Ustava, a penzionere hvali kao najprogresivnije.
Zanemari li se romantika SMS-ilegale i last minute samoorganiziranja, najzanimljivija stvar po stanje civilnog društva u Hrvatskoj vezano uz slučaj Varšavska jest to kako je Varšavska ulica zapravo pala prije petnaestak godina - a brani se tek danas.
U sedamdesetim se godinama XX vijeka psihijatrija počela pitati ne toliko o najprikladnijim metodama liječenja, koliko o teorijskim temeljima koji opravdavaju te metode.
S posla sam svratio na kafu u obližnji kafić koji se u skladu s vremenom naziva Amerika. Uz kafu sam dobio kesicu šećera, a na njoj poznato lice; bacio sam pogled na gomilicu sličnih kesica u ćasi na stolu, kad, tamo sve iste. S obzirom na naziv kafića, na kesici bi recimo trebalo da bude lik Džordža Dablju Buša ili nekog drugog Džona Vejna, Majkl Džordan ili bar Bijons.
Pre dve godine, nekako u ovo vreme, Kosovo je proglasilo nezavisnost, pa je ovo zgodna prilika da se podsetimo šta se sve zbivalo tada, šta u međuvremenu i da se zapitamo kakve su perspektive. Elem, istog dana se rulja huligana, koju je Udba spontano organizovala, trijumfalno osvetila Prištini demoliranjem Beograda.