Iako postoje uređaji koji se reklamiraju kao Facebook telefoni, uglavnom se radi o telefonima sa jednim Facebook tasterom i/ili dobrom integracijom ove mreže sa mobilnom platformom.
Nekoliko vijesti u vezi s vjerom ovih je dana zabavilo Srbiju. Prva je ona da je Liga socijaldemokrata Vojvodine izgubila strpljenje i obratila se Ustavnom sudu pitanjem može li grad Novi Sad u jednoj laičkoj, sekularnoj državi koja je odvojena od crkve imati svoju slavu. Isto to se dogodilo u Beogradu, gdje se s namjerom preispitivanja gradske slave Spasovdana Ustavnom sudu obratila udruga Ateisti Srbije
Zadavanjem patriotizma u školskom sistemu se promiču lažne vrijednosti kao uzorne i neprijeporne: talentirani učenik se usmjerava kolektivnoj emociji i lažiranju stvarnosti. Jer, pitanje je da li je ratna stvarnost stvarno obilježena slobodom čijim stazama učenik danas korača? Da li je rat može proizvesti? Da li je ta sloboda stvarno pripadala hrabrim vitezovima (kako nam govori nezgrapna dvogenitivna sintagma: stazama slobode hrabrih vitezova)? Da li su i oni mogli uživati u njenim blagodatima? Ako nisu, ako im je sloboda ostala nedohvatljiva u ratu, ako je nisu doživjeli - zašto ih netačno i gotovo ironično vezati za slobodu čijim stazama učenik korača?
Za Republiku Srpsku u ovom trenutku može se tvrditi da je funkcionalna, što nije slučaj sa Federacijom BiH i samom BiH, izjavio je bivši predsednik Slovenije Milan Kučan.
Ekonomska politika i budžet Republike Srpske naišli su na oštre primjedbe socijalnih partnera koji su optužili Vladu da su ti dokumenti podređeni interesima javnog sektora, a na štetu djece, nezaposlenih, starih ljudi i privrede.
Poslednjih dana u Srbiji vlada simulacija uzbuđenja zbog 9. decembra, kada je izgledalo da će se odlučivati o tome da li ćemo dobiti kandidaturu za EU ili ne. Po doskočicama Ivice Dačića koji traži da mu međunarodni posrednici pokažu stolicu na kojoj sedi Borko Stefanović kada pregovara sa Editom Tahiri, a onda mangupski dobacuje kako on nikada ne bi seo u tu stolicu, po političkom kupleraju u parlamentu, najzad, čak i po ponašanju Vuka Jermića prilikom posete Evropskom parlametu, vidi se da je svima jasno da od kandidature nema ništa.
Već više od petnaest godina građani Bosne i Hercegovine žive u miru. Priroda tog mira uvredljiva je za sve građane, osim za one što su izolovani u kasti vladajućih. Za žrtve, mir je tišina koja se obrušila na njih i lažna empatija kojom ih časte vladajući. Za svakovrsne ostale, mir je postao izbledela nada koja se gajila u danima posle onoga što se nazivalo rat. Za vladajuće, mir je zašećerena turobna stvarnost u kojoj pervezno uživaju pomoću vrlo efikasne laži.