Negativno selektirani ljudi na funkcijama koje im ne pripadaju bave se sami sobom i usmjereni su u rad na daljnjim negativnim selekcijma, jer je i njihov ključ (šifra) za odabir bio takav, te oni prepoznaju taj ključ kao jedino mjerilo funkcioniranja hrvatskog društva.
Ponekad me čista neskromnost natera da se zapitam, imajući u vidu moju dugogodišnju naviku da predskazujem budućnost, šta sam sve znao i kada i kako sam to znao. U leto 2005. godine, časopis Foreign Policy zamolio je svoje saradnike da navedu jednu precenjenu stvar koja neće dugo potrajati. Nakon kratkotrajnog razmišljanja, izabrao sam evro.
Uz Prvi maj, odnosno kako se to rado i sa ponosom nekad govorilo - Praznik rada, na prostorima Balkana znalo se: prvomajski uranak na nekom od upravo pozelenjelih i procvjetalih gradskih izletišta, uz bogatu, za tu priliku, pripremljenu gozbu.
Dvanaestogodišnji dječak navukao je na sebe bijes srpskih neonacista pišući na svom blogu da Srbija treba priznati Kosovo i ući u NATO te se otresti vječne ovisnosti o Rusiji. Prijete mu u školi, na internetu i na ulici, a njegov fan klub na Facebooku pod nadzorom je srpskog MUP-a
Petnaest godina nakon “Bljeska” malobrojna srpska populacija u Okučanima i dalje čeka da netko nadležan napokon pokrene postupak ekshumacije posmrtnih ostataka iz zajedničkih grobnica na tom području.
U Srbiji je političko stanje redovno: svi piju, a poneko i plaća. Obično plate oni koji su popili najmanje. Naravno, politička elita nikada nije u toj kategoriji.
Iako Vlada RS godinama najavljuje različite velike projekte u oblasti vazdušnog saobraćaja, avioni Republike Srpske nikako da polete. Izgradnja dugo najavljivanog trebinjskog aerodroma još nije počela, na banjalučkom već nekoliko mjeseci nema letova, dok aviokompanije RS “Sky Srpska” ima svu infrastrukturu - osim aviona.
Skoro da je teško naći govor nekog od političkih prvaka, bilo koje oni orijentacije ili usmerenja bili, u kojem se ne govori, naglašeno i samouvereno, kako to političari i čine, o Evropi i o našem „neminovnom vraćanju u Evropu“.
Više od tri decenije Josip Broz Tito uspeo je da održi jedinstvo Jugoslavije, koja je predstavljala mešavinu različitih naroda, jezika i religija, ali posle njegove smrti 1980, etničke tenzije koje su bile prikrivene dostigle su kulminaciju, što je predstavljalo uvod u ratove u balkanskim državama, smatra britanski analitičar i nekadašnji dopisnik sa Balkana Martin Bel.