Najstariji DNK osobe iz Starog Egipta, koja je živjela prije između 4.500 i 4.800 godina, u vrijeme izgradnje prvih piramida, uspješno je izvučen i sekvenciran.
Ovaj nevjerovatan poduhvat, koji je doveo do izuzetnih otkrića, opisan je u studiji objavljenoj u žurnalu Nature, saopštio je Institut Frensis Krik.
Kako se navodi, 40 godina nakon pionirskog pokušaja nobelovca Svantea Pebloa da izvuče drevni DNK iz ostataka osoba iz Starog Egipta, poboljšanja u tehnologiji omogućila su najnoviji poduhvat istraživača Instituta Frensis Krir i Liverpulskog univerziteta Džon Murs. Ovo je istovremeno prvi potpuni genom (kompletan set DNK individue) iz Starog Egipta
Arheološki ostaci ukazivali su na to da je u ovo vrijeme bilo trgovačkih i kulturnih veza između Starog Egipta i Plodnog polumjeseca (oblasti u kojoj je nastala civilizacija u Zapadnoj Aziji, a u koju neki istraživači ubrajaju i dolinu Nila).
Prvi genetski dokazi o vezama
Naučnici su vjerovali da su se u to doba razmijenjivali predmeti, grnčarija, pa i sistemi pisanja. Međutim, genetski dokazi bili su ograničeni jer visoke temperature u ovim oblastima sprečavaju očuvanje DNK.
U ovoj revolucionarnoj studiji, istraživački tim je izvukao DNK iz zuba osobe sahranjene u Nuvajratu, selu koje se nalazi 265 kilometara južno od Kaira, a onda ga iskoristio za sekvenciranje genoma.
Osoba iz koje je izvučen DNK živjela je na prelazu između dva perioda – ranodinastičkog doba i Starog carstva, a sahranjena je u keramičkoj posudi urezanoj u brdo. Sahranjena je prije nego što je vještačka mumifikacija postala standard u Starom Egiptu, pa je to možda sačuvalo DNK.
Genetski kod i tajna predaka
Genetski kod je analiziran i istraživači su otkrili da je većina predaka ove osobe bila porijeklom iz Sjeverne Afrike, ali da je preostalih 20 odsto predaka genetski povezano sa ljudima iz Plodnog polumjeseca (bez Egipta) i to uglavnom iz Mesopotamije, gdje je u ovo doba dominiralo Sumersko carstvo.
Ovo otkriće je genetski dokaz da su se ljudi selili u Egipat i mješali sa lokalnim stanovništvom u doba izgradnje prvih piramida.
Ispitivanjem hemijskih signala u zubima povezanih sa ishranom i okruženjem, istraživači su pokazali da je ova osoba najvjerovatnije odrasla u Egiptu.
Nakon toga su koristili dokaze iz njegovog skeleta da procjene pol, starost, visinu, informacije o poreklu i načinu života. Oni ukazuju da je osoba bila muškarac, da je u trenutku smrti imala oko 60 godina, kao i da je radila kao grnčar.
Uklapanje tragova iz DNK
“Uklapanje svih tragova iz DNK, kostiju i zuba ove individue omogućilo nam je da dobijemo opširnu sliku o njemu. Nadamo se da će budući uzorci DNK iz Starog Egipta da nam otkriju kada je došlo do ovih migracija iz Zapadne Azije”, rekla je Adelin Morez Džejkobs, istraživač Liverpulskog univerziteta Džon Murs, postdoktorand Instituta Frensis Krik i prva autorka studije.
Linus Girdland Flink, profesor Univerziteta u Aberdinu, istraživač Liverpulskog univerziteta Džon Murs i jedan od autora studije, rekao je da je ispitivana individua imala “izvanredno putovanje”.
“Živio je i umro u kritičnom periodu promjena u Starom Egiptu, a njegov skelet izvučen je 1902. i doniran je Svjetskom muzeju u Liverpulu, gdje je preživeo njemačka bombardovanja koja su uništila većinu ljudskih ostataka u kolekciji. Sada smo u mogućnosti da ispričamo dio njegove priče, otkrili smo da je dio njegovih predaka iz Plodnog polumjeseca, što pokazuje da je bilo mješanja grupa u ovom periodu”, rekao je on.
Sahrana i društveni status
Džoel Ajriš, profesor antropologije i arheologije na Liverpulskom univerzitetu Džon Murs i koautor studije, rekao je da tragovi na skeletu ukazuju da se osoba bavila grnčarstvom.
“Imajući to u vidu, sahranjen je kao pripadnik više klase, što nije očekivano za grnčara. Možda je bio izuzetno vješt ili je unaprijedio društveni status”, prenosi Telegraf.