Jugoslavija je bila industrijski gigant.
Zahvaljujući kontrolisanoj i dogovornoj ekonomiji, vlasti su uspijevale dogovarati licence sa stranim kompanijama za proizvodnju brojnih proizvoda.
Bilo je svega, od igle do lokomotive. Dosta toga je išlo i u izvoz, naročito u Istočni blok i zemlje Trećeg svijeta, ali bilo je proizvoda koji su se probili i na Zapadu. No, Jugoslavija nije počivala samo na licencama. Brojne su tvornice razvile vlastite proizvode, od kojih se neki pamte, ali koriste i danas.
Godine 1971. na scenu stupa sad već kultni naslonjač “Lovac Luka” dizajniran za tvornicu namještaja “Oriolik” iz Oriovca. Autori naslonjača dva su arhitekta: Vlado Petričević i Vladimir Šobat.
Riječ je o naslonjaču velikih dimenzija čije su sjedište i nasloni presvučeni kožom. Ipak, zbog dobro promišljene konstrukcije bilo ga je jednostavno složiti i transportovati, čemu svjedoči i to da je dolazio zapakiovn u kutiji dimenzija 40x80x81. Kutiju su takođe dizajnirali autori naslonjača. Čuvena fotelja se tako prodavala demontirana, u ambalaži koja je mogla stati i u najmanji automobil.
Jedan od tvoraca čuvene fotelje preminuo je
28. juna 2024. godine, izvjestila je Hrvatska komora arhitekata. “S tugom obavještavamo prijatelje i kolege da nas je u 82. godini napustio istaknuti arhitekt Vladimir Šobat”, napisali su iz Komore.
Rođen u Osijeku 1. novembra 1942., Vladimir Šobat život je proveo u Zagrebu, gdje je završio osnovnu školu i maturirao u III. Realnoj gimnaziji. Studij arhitekture započeo je 1962. na Arhitektonskom fakultetu Univerziteta u Zagrebu, a diplomirao 1969. na Arhitektonsko-urbanističkom fakultetu Univerziteta u Sarajevu, u klasi profesora Jurja Neidhardta. Svoju strast prema arhitekturi dodatno je razvijao pohađajući Majstorsku radionicu Drage Galića te postdiplomski studij “Graditeljsko nasljeđe”.
Nakon diplome, Vladimir Šobat započeo je profesionalnu karijeru kao samostalni dizajner u “Centru za industrijsko oblikovanje” od 1969. do 1973. godine. Zatim je radio kao projektant voditelj u “Interinženjeringu” od 1973. do 1976. godine, nakon čega je postao rukovodilac projektnog biroa, a potom i direktor OOUR-a “Intehprojekt” u sastavu R.O. “Intus” do 1980. godine. U periodu od 1980. do 1984. godine bio je voditelj investicija za izgradnju Tvornice prednapregnutih elemenata Pojatno te voditelj projektnog biroa za visokogradnju u sklopu G.P. Viadukt.
Većinu karijere, 1984. do 2006. godine, radio je kao konsultant voditelj i glavni projektant u KONZALT ING d.o.o., gdje je učestvovao na mnogim značajnim projektima, uključujući Univerzitetsku bolnicu u Zagrebu 1984.-1992., Hrvatsku bolnicu u Novoj Biloj, dogradnju dvorane OŠ “Petar Zrinski” u Zagrebu, dogradnju bolnica u Koprivnici te Kliničke bolnice “Merkur” u Zagrebu