U posljednjih nekoliko decenija postojalo je više teorija o tome zašto su
neki ljudi ljevoruki uključujući čak i ona mišljenja da to zavisi od
nivoa stresa majke u trudnoći.
Istraživanje iz 1980. godine
pokazalo je da se to da li ćemo biti jlevoruki ili desnoruki određuje prije
rođenja, ultrazvučni pregledi ukazuju već na osmu nedjelju trudnoće. Već
u 13. nedelji bebe počnu da sisaju lijevi ili desni palac.
Ranije se takođe smatralo da genetske razlike između lijeve i desne
hemisfere mozga određuju da li će se osoba bolje služiti lijevom ili
desnom rukom. Međutim, studijom koja je objavljena prošle godine došlo
se do saznanja da bi odgovor mogao da se krije u kičmenoj moždini.
Ekipa naučnika sa Univerziteta Bokum, u saradnji sa drugim
univerzitetima iz Holandije i Južne Afrike, otkrila je da je aktivnost
gena u kičmenoj moždini bila asimetrična onoj u materici i mogla bi da
bude baš ono što određuje da li će osoba bili ljevoruka ili desnoruka.
Aktivnost ruku započinje u mozgu, dijelu zvanom motorni korteks, koji
šalje signal kičmenoj moždini koja tu aktivnost prevodi u pokret.
Naučnici su otkrili da bebi, dok raste u materici, do 15 nedjelje
trudnoće, motorni kortekst i kičmena moždina još uvijek nisu povezani, ali
je već predodređeno kojom će se rukom više služiti.
Drugim riječima, beba može da pravi pokrete i odabere “omiljenu ruku”, i prije nego što mozak počne da kontroliše tijelo.
Proučavajući ovo, istraživači su analizirali ekspresiju gena u kičmenoj
moždini od 8. do 12. nedjelje trudnoće. Pronašli su značajne razlike u
lijevom i desnom dijelu kičmene moždine koji kontrolišu pokrete ruku i
nogu.
Razlika u ekspresiji gena može uticati različito na lijeve i
desne dijelove kičmene moždine, što rezultira time da neko bude ljevoruk
ili desnoruk, tvrde naučnici.