Čest pojam u ukrštenim rečima – Ita Rina – zapravo krije priču o
Italini Lidi Kravanji, koja je bila poznata i kao Tamara Đorđević. Bila
je srpska filmska glumica slovenačkog porekla. Rođena je u Divači kod
Trsta 1907, da bi se po početku Prvog svetskog rata s porodicom
preselila u Sloveniju. Posle osnovne škole dobila je posao u banci, ali
već tada počinje da mašta o glumačkoj karijeri. Onda je njenu bezbrižnu
mladost 1926. godine prekinula očeva smrt. Ona, majka i sestra su
izdržavale tako šti su izdavale sobe studentima. Iste godine desio se
prelomni trenutak za Itu. Te 1926. izabrana je za Mis Jugoslavije, a
posle toga učestvuje i na izboru za Mis Evrope. Potom je potpisala i
ugovor sa producentskom kućom Ostermajer film i preselila se u Berlin.
Naredne godine počinje da gradi glumačku karijeru.
Na Zapadu su o njoj pisali da će se svojom jugoslovenskom lepotom i
velikim glumačkim talentom ubrajati uskoro u najbolje filmske zvezde.
Njen život se vrtoglavom brzinom menjao, stizale su joj pohvale i
ponude sa svih strana. Kao već etablirana evropska glumica, heroina
nemog filma, Rina je dobila i ponudu za saradnju od najveće svetske
filmske industrije (kompanija Paramaunt i Unverzal). Naime, ponuđena joj
je glavna uloga u američkom filmu koji je nosio naslov „Beatris, moja
radosti!“, ali ona je Holivudu rekla „ne“, pre svega zato što joj je,
tada verenik, Miodrag Đorđević postavio ultimatum: „Ili Holivud ili
ja!“.
Na prelasku iz ere nemog u eru zvučnog filma, Rina je odigrala, možda
i svoju najuspeliju ulogu i to u češkom filmu iz 1930. godine, pod
naslovom „Tonka zvana vešala“. Pred izbijanje Drugog svetskog rata,
dobila je ulogu u filmu nemačke produkcije „Centrala Rio“ koji se snimao
u berlinskom studiju. Kako je u Nemačkoj tih godina bilo veoma opasno
boraviti, a posebno je bilo opasno za strane glumce, Ita Rina je na
nagovor tadašnjeg jugoslovenskog ambasadora u Berlinu, čuvenog srpskog
pisca Ive Andrića, spakovala kofere i vratila se u Srbiju. To je bio
prelomni trenutak kada se oprostila od svoje filmske karijere.
Proslavila se ulogom u filmu Erotikon Gustava Mahatija „koji je
znalački iskoristio njenu fotogeničnost i sposobnost izražavanja strasti
senzualne mlade žene“.
Na vrhuncu slave, tridesetih godina 20. veka, Ita Rina na jednom
prijemu u jugoslovenskoj ambasadi u Berlinu upoznaje mladog studenta
tehničkih nauka, Miodraga Đorđevića (sina uglednog Milana Đorđevića,
direktora Ministarstva pošta, telegrafa i telefona). I sam Miodrag
Đorđević je imao lepotu filmskog glumca, te tako neke njegove
fotografije iz mladosti upravo upućuju na tu pomisao. Kako je to bila
ljubav na prvi pogled i kako je ta ljubavna iskra zapalila oba srca, par
je ubrzo odlučio da se venča. Ita Rina donosi odluku da u crkvi u
Berlinu pređe u pravoslavnu veru i da promeni svoje ime u Tamara. Godine
1931. venčava se sa Miodragom Đorđevićem u Vaznesenjskoj crkvi u
Beogradu i postaje Tamara Đorđević. Zbog ljubavi prema suprugu, ona je
odlučila da svoj život prave filmske dive izmeni iz korena. I nije se
pokajala. Za razliku od mnogih čuvenih glumica i lepotica koje su svoj
život skončale tragično, same i napuštene od svih, Tamara Đorđević je
imala bogat i sadržajan život, pored svog muža sa kojim je živela u
skladnom braku.
Iako se ugledna porodica Miodraga Đorđevića u početku nije slagala sa
ovim brakom, ipak ga je, vremenom, upoznavši blagu i skromnu Tamaru
koja nikada nije izigravala divu, zdušno prihvatila. Dobila je sina 4.
oktobra 1940. godine.
Šezdesetih godina 20. veka Ita Rina, kasnije Tamara, i njen suprug
Miodrag Đorđević su sagradili kuću u Budvi. Ona je veći deo vremena
provodila uzgajajući cveće i vodeći računa o tada već bolesnom suprugu.
Kada se dogodio zemljotres u Crnoj Gori, dobila je astmatični napad
koji je bio koban po nju. Umrla je u Budvi 1979. godine, a sahranjena na
Novom groblju u Beogradu.